Wyłanianie się podmiotu w autopojetycznie pojmowanej szkole

Istotą artykułu jest próba dookreślenia podmiotowości w systemie autopojetycznym, jakim może być szkoła. Na początku postaramy się dookreślić znaczenie rozumienia podmiotu i podmiotowości. Poszukując ich źródłowych odniesień, odwołamy się do myśli Arystotelesa i Kartezjusza, by następnie poddać je k...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Mariusz Dembiński
Format: Article
Language:deu
Published: Jan Dlugosz University 2011-12-01
Series:Podstawy Edukacji
Online Access:https://czasopisma.ujd.edu.pl/index.php/PE/article/view/960
id doaj-ad97adf7e2924f8ea5f2ebf323b39e64
record_format Article
spelling doaj-ad97adf7e2924f8ea5f2ebf323b39e642021-05-17T17:05:07ZdeuJan Dlugosz UniversityPodstawy Edukacji2081-22642011-12-014195212839Wyłanianie się podmiotu w autopojetycznie pojmowanej szkoleMariusz Dembiński0https://orcid.org/0000-0002-8352-5106Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w PoznaniuIstotą artykułu jest próba dookreślenia podmiotowości w systemie autopojetycznym, jakim może być szkoła. Na początku postaramy się dookreślić znaczenie rozumienia podmiotu i podmiotowości. Poszukując ich źródłowych odniesień, odwołamy się do myśli Arystotelesa i Kartezjusza, by następnie poddać je krytyce jako niespełnione oczekiwania nowożytnej i współczesnej cywilizacji. Jednak, powołując się na poglądy M. Heideggera, okazuje się, że podmiot może być traktowany zgoła inaczej, niż opisuje to dotychczasowa literatura przedmiotu. Przybliżając zatem inne ujęcie podmiotu, postaramy się wykazać, że wyłania się na styku jego związku z osobowością, co sugeruje, że to właśnie kształcenie i kształtowanie powinny być traktowane jako najważniejsza dziedzina ludzkiej wiedzy. Dopełnienie tej tezy będzie zatem wymagało wyjaśnienia takich pojęć, jak osobowość i praktyka edukacyjna. Skoro zatem praktyka edukacyjna jest tak istotna dla kształtowania osobowości i wyłaniania się podmiotu, to w dalszej części naszej wypowiedzi położymy nacisk na zinstytucjonalizowaną formę praktyki edukacyjnej, czyli nauczanie klasowo-lekcyjne, traktowane jako układ autopojetyczny. Wyjaśnienie znaczenia tego układu będzie stanowić kolejną fazę rozważań, a ich celem będzie obrona poglądu, że to, co zostanie wniesione do klas szkolnych w postaci zasobów i reguł na początku każdego roku szkolnego, będzie się przekładać na kształtowanie i kształcenie osobowości, a tym samym na możliwości samodoświadczania „się” podmiotowości. Ponieważ pogląd ten może budzić pewne zastrzeżenia, powołamy się na rozważania dotyczące istnienia tzw. podmiotu rekonstruującego, a więc takiego, który wpisany jest w sens istnienia np. projekcji fi lmowej, spektaklu teatralnego, czytanej książki. Całość zakończymy wnioskami.https://czasopisma.ujd.edu.pl/index.php/PE/article/view/960
collection DOAJ
language deu
format Article
sources DOAJ
author Mariusz Dembiński
spellingShingle Mariusz Dembiński
Wyłanianie się podmiotu w autopojetycznie pojmowanej szkole
Podstawy Edukacji
author_facet Mariusz Dembiński
author_sort Mariusz Dembiński
title Wyłanianie się podmiotu w autopojetycznie pojmowanej szkole
title_short Wyłanianie się podmiotu w autopojetycznie pojmowanej szkole
title_full Wyłanianie się podmiotu w autopojetycznie pojmowanej szkole
title_fullStr Wyłanianie się podmiotu w autopojetycznie pojmowanej szkole
title_full_unstemmed Wyłanianie się podmiotu w autopojetycznie pojmowanej szkole
title_sort wyłanianie się podmiotu w autopojetycznie pojmowanej szkole
publisher Jan Dlugosz University
series Podstawy Edukacji
issn 2081-2264
publishDate 2011-12-01
description Istotą artykułu jest próba dookreślenia podmiotowości w systemie autopojetycznym, jakim może być szkoła. Na początku postaramy się dookreślić znaczenie rozumienia podmiotu i podmiotowości. Poszukując ich źródłowych odniesień, odwołamy się do myśli Arystotelesa i Kartezjusza, by następnie poddać je krytyce jako niespełnione oczekiwania nowożytnej i współczesnej cywilizacji. Jednak, powołując się na poglądy M. Heideggera, okazuje się, że podmiot może być traktowany zgoła inaczej, niż opisuje to dotychczasowa literatura przedmiotu. Przybliżając zatem inne ujęcie podmiotu, postaramy się wykazać, że wyłania się na styku jego związku z osobowością, co sugeruje, że to właśnie kształcenie i kształtowanie powinny być traktowane jako najważniejsza dziedzina ludzkiej wiedzy. Dopełnienie tej tezy będzie zatem wymagało wyjaśnienia takich pojęć, jak osobowość i praktyka edukacyjna. Skoro zatem praktyka edukacyjna jest tak istotna dla kształtowania osobowości i wyłaniania się podmiotu, to w dalszej części naszej wypowiedzi położymy nacisk na zinstytucjonalizowaną formę praktyki edukacyjnej, czyli nauczanie klasowo-lekcyjne, traktowane jako układ autopojetyczny. Wyjaśnienie znaczenia tego układu będzie stanowić kolejną fazę rozważań, a ich celem będzie obrona poglądu, że to, co zostanie wniesione do klas szkolnych w postaci zasobów i reguł na początku każdego roku szkolnego, będzie się przekładać na kształtowanie i kształcenie osobowości, a tym samym na możliwości samodoświadczania „się” podmiotowości. Ponieważ pogląd ten może budzić pewne zastrzeżenia, powołamy się na rozważania dotyczące istnienia tzw. podmiotu rekonstruującego, a więc takiego, który wpisany jest w sens istnienia np. projekcji fi lmowej, spektaklu teatralnego, czytanej książki. Całość zakończymy wnioskami.
url https://czasopisma.ujd.edu.pl/index.php/PE/article/view/960
work_keys_str_mv AT mariuszdembinski wyłanianiesiepodmiotuwautopojetyczniepojmowanejszkole
_version_ 1721438182803767296