| Summary: | Absolute quantification of I-131 activity in tumors and normal tissue is essential for internal dose estimates and is one of the greatest challenges in contemporary Nuclear Medicine. Therefore, for obtaining more accurate results, the most suitable and clinical applicable method, for both patients and scientists, for the quantification of I-131 has to be found. In the theoretical part of this project, the two methods for the quantitation are explained and analyzed as well as the factors that affect the obtained clinical image followed by the corrections that must be applied for gaining a more discrete image. For the planar technique, two methods for scatter and septal penetration correction were used applying two different matrix sizes specifically, 256x256 and 512x512 matrix sizes. On the other hand, for the SPECT technique, a 64x64 matrix size was used and a comparison between an auto-ROI and a same pattern of ROI segmentation that was produced manually for the purpose of this project, was performed. Furthermore, for patient specific dosimetry the total absorbed dose for the thyroid gland was calculated. Figures and tables for planar and SPECT technique were produced for each matrix size along with the final curve of the absorbed dose of the patient. For the planar technique it was observed that the method proposed by Anne Larsson, according to statistical analysis, gives results with lower statistical errors than the method proposed by Macey. In addition, 512x512 matrix size for the planar technique leads to lower statistical errors when compared with the results from using the 256x256 matrix size. Moreover, for the SPECT technique, the auto-sum that the software of the camera provides gives exactly the same results compared with the manual-sum. Finally, the total thyroid absorbed dose was 45,0472 Gy a result very close to the ICRU proposed dose value. === Η απόλυτη ποσοτικοποίηση της ενεργότητας του I-131 σε καρκινικούς και σε φυσιολογικούς ιστούς είναι απαραίτητη για την εκτίμηση της εσωτερικής δόσης και αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης Πυρηνικής Ιατρικής. Για τον λόγο αυτό, για την απόκτηση ακριβέστερων αποτελεσμάτων, θα πρέπει να βρεθεί η καταλληλότερη μέθοδος ποσοτικοποίησης, που να είναι εύχρηστη τόσο για τον ασθενή όσο και για το επιστημονικό προσωπικό των νοσοκομείων. Στο θεωρητικό μέρος της παρούσας εργασίας, αναλύονται οι δύο μέθοδοι ποσοτικοποίησης καθώς και οι παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα της εικόνας ακολουθούμενοι από τους διορθωτικούς παράγοντες για την απόκτηση μιας ευκρινέστερης κλινικής εικόνας. Όσον αφορά την Planar τεχνική, περιγράφονται δύο μέθοδοι για διόρθωση της σκεδαζόμενης ακτινοβολίας καθώς επίσης και του septal penetration στην τελική εικόνα, χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικά μεγέθη μήτρας, συγκεκριμένα, 256x256 και 512x512. Για την τεχνική SPECT, το μέγεθος μήτρας που χρησιμοποιήθηκε ήταν 64x64 και στην συνέχεια έγινε σύγκριση της περιοχής ενδιαφέροντος (ROI) που έδωσε το λογισμικό της κάμερας με την περιοχή ενδιαφέροντος που σχεδιάστηκε χειροκίνητα για την συγκεκριμένη μελέτη. Επίσης, υπολογίστηκε η συνολική απορροφούμενη δόση στον θυρεοειδή αδένα ενός ασθενούς. Κατασκευάστηκαν διαγράμματα τόσο για την planar όσο και για την SPECT τεχνική και για τα δύο μεγέθη μήτρας καθώς και η καμπύλη απορροφούμενης δόσης του ασθενούς. Παρατηρήθηκε ότι στην planar τεχνική, η μέθοδος που προτείνεται από την Anne Larsson, δίνει καλύτερα αποτελέσματα και μικρότερα σφάλματα συγκρινόμενη με την μέθοδο που προτείνεται από τον Macey. Επιπλέον, παρατηρήθηκε ότι το 512x512 μέγεθος μήτρας δίνει πιο ευκρινή εικόνα απ’ ότι το 256x256 μέγεθος μήτρας. Επίσης, με την SPECT τεχνική, παρατηρείται ότι χρησιμοποιώντας το αυτόματο άθροισμα των κρούσεων που δίνεται από το λογισμικό της κάμερας προκύπτουν τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα με την χρήση του αθροίσματος των κρούσεων όταν αυτό γίνεται χειροκίνητα. Τέλος, η τελική απορροφούμενη δόση του ασθενούς υπολογίστηκε 45,0472 Gy, ένα αποτέλεσμα που δεν αποκλείει από τις τιμές που προτείνονται από το ICRU.
|
|---|
