| Summary: | Η ψηφιακή εποχή για πολλά ευρωπαϊκά αρχεία, βιβλιοθήκες και μουσεία δεν αποτελεί πλέον επιλογή, αλλά πραγματικότητα. Η μετατροπή του πολιτισμικού περιεχομένου όλων των ειδών σε bits και bytes ανοίγει νέους ορίζοντες στην προσέγγιση παραδοσιακού και νέου κοινού, προσφέροντας πρόσβαση σε πολιτισμικές πηγές με τρόπους ασύλληπτους δεκαετίες πριν. Επίσης, οι ανάγκες για αποτελεσματική και εύκολη πρόσβαση σε γεωγραφικές πληροφορίες έχουν αυξηθεί θεαματικά τα τελευταία χρόνια λόγω του αυξανόμενου πλήθους εφαρμογών που χρησιμοποιούν χωρικά δεδομένα, της γενικότερης πολιτικής για ελευθερία πρόσβασης σε πληροφορίες, και της τεχνολογικής εξέλιξης που έχει επιβάλλει νέα φιλοσοφία και νέες δυνατότητες στην πρόσβαση και συσχέτιση δεδομένων. Για να εξυπηρετηθούν αποτελεσματικά οι ανάγκες αυτές, απαιτείται μια ευρεία λειτουργικότητα μεταξύ συστημάτων, δεδομένων και διαδικασιών, γνωστή ως διαλειτουργικότητα. Η διαλειτουργικότητα, τουλάχιστον όσον αφορά την πρόσβαση σε πληροφορίες και τη μεταφορά τους, υλοποιείται μέσω της τυποποίησης τόσο της δομής και της σημασίας τους (content, representation, semantics), όσο και της μορφής μεταφοράς (format) μέσα από ένα σύνολο κανόνων που συνιστούν αυτό που ονομάζεται πρότυπο. Η απαίτηση των χρηστών για υιοθέτηση προτύπων εκτιμάται ότι θα είναι έντονη τα επόμενα χρόνια, ενώ η διαμόρφωση και καθιέρωση ενός τυποποιημένου τρόπου ανταλλαγής δεδομένων φαίνεται ότι είναι η μόνη που μπορεί να διαφυλάξει από απώλεια επενδύσεων σε ήδη παραχθέντα δεδομένα αλλά και εξοικονόμηση χιλιάδων ανθρωποωρών, που τώρα αναλίσκονται για τη διαμόρφωση κατά περίπτωση προγραμμάτων - μεταφραστών, για αντιμετώπιση άμεσων αναγκών. Η παρούσα διπλωματική εργασία επικεντρώνεται στα διαφορετικά πρότυπα τυποποίησης της σημασίας της πληροφορίας, των μεταδεδομένων. Συγκεκριμένα στα μεταδεδομένα της πολιτισμικής και γεωγραφικής πληροφορίας. Αναφέρονται λοιπόν τα δημοφιλέστερα πρότυπα μεταδεδομένων πολιτιστικής και γεωγραφικής πληροφορίας, τα χαρακτηριστικά και η δομή τους καθώς και πραγματικές εφαρμογές τους. === The digital season for many European archives, libraries and museums is not any more an option, but a reality. Converting the cultural information into bits and bytes opens new horizons in attracting traditional and new audience and permits access to cultural resources in ways inconceivable a few decades before. Also, recently the need for efficient and easy access to geographical information has been increased dramatically due to the increased number of applications which use spatial data, to the need of free access to information and to technological evolution which has imposed a new philosophy and new possibilities to access and association of data. In order to serve efficiently these needs, an interaction among different systems, data and processes is required known as interoperability. The interoperability, as far as access to information and carrying information is concerned, is materialized through standardisation. There are three types of standardisation: of the structure, of the meaning (content, representation, semantics) and of the way the information is carried (format) according to a set of rules which compose what we call standard. It is expected that in the next few years a larger number of users are going to use and adopt standards while at the same time the configuration and establishment of a fixed way of exchanging data is the only one to secure loss of investments of already produced data and to save thousands of man-hours that are now wasted for configuring programs per case for facing urgent needs. The present paper is focussed on the various standards of the meaning of the information. We only concern about cultural and geographical information. It presents the most popular standards of metadata of cultural and geographical information as well as real applications that use them.
|
|---|
