Η συμβολή του ακουστικού ερεθισμού στη μελέτη της βιοφυσικής κατάστασης του εμβρύου κατά το 3ο τρίμηνο της κύησης

• Main Author: Παπαδόπουλος, Βασίλειος Γ.
• Other Authors: Δεκαβάλας, Γεώργιος
• Language: gr
• Published: 2009
• Subjects: Μηχανικός-ακουστικός ερεθισμός; Βιοφυσική εικόνα; Περιγεννητική θνησιμότητα; Περιγεννητική νοσηρότητα; Φάση συμπεριφοράς; 618.320 75; Vibroacoustic stimulation; Biophysical profile; Perinatal mortality; Perinatal morbidity; Behavioral stage
• Online Access: http://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/handle/10889/1386

Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να μελετηθεί η επίδραση του μηχανικού-ακουστικού ερεθισμού στη βιοφυσική εικόνα του εμβρύου με μια προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη Το υλικό της μελέτης απετέλεσαν γυναίκες με μονήρεις κυήσεις, ηλικία κύησης 30 + 0 εβδομάδες και βιοφυσική εικόνα ≤ 8/10. Οι γυναίκες με τυχαίο τρόπο κατατάσσονταν σε μια από δύο ομάδες. Στην ομάδα Α εφαρμοζόταν ακουστικός ερεθισμός διάρκειας 3 δευτερολέπτων με ένα τεχνητό λάρυγγα. Αν η βιοφυσική εικόνα παρέμενε μη φυσιολογική για 30 λεπτά, ακολουθούσε η εφαρμογή ενός δεύτερου ερεθίσματος, ίδιου με το πρώτο και εκτίμηση της βιοφυσικής εικόνας για ακόμη 30 λεπτά. Στην ομάδα Β ο χρόνος παρατήρησης παρατάθηκε για 60 λεπτά (δύο διαστήματα των 30 λεπτών) , ώστε να συμφωνεί με το χρόνο εξέτασης των γυναικών της ομάδας Α. Οι κυήσεις αντιμετωπίστηκαν με βάση την τελική βαθμολογία της βιοφυσικής εικόνας. Όσες γυναίκες γέννησαν περισσότερο από 24 ώρες από την τελευταία εξέταση δεν περιελήφθησαν στη μελέτη. Τα κριτήρια αξιολόγησης ήταν ενδομήτριος θάνατος, καισαρική τομή για εμβρυϊκή δυσπραγία, βαθμολογία Apgar < 7 στα 5 λεπτά από τον τοκετό, κεχρωσμένο αμνιακό υγρό (από μηκώνιο) και εισαγωγή στη ΜΕΘ νεογνών. Η μηδενική υπόθεση ήταν ότι η εφαρμογή του ακουστικού ερεθισμού δεν μεταβάλλει τις στατιστικές παραμέτρους της δοκιμασίας. Συνολικά 2,833 γυναίκες εισήλθαν στη μελέτη και συγκεκριμένα 1,349 στην ομάδα Α και 1,484 στην ομάδα Β. Η εφαρμογή του ακουστικού ερεθισμού μείωσε σημαντικά τον αριθμό των θετικών δοκιμασιών στην ομάδα Α σε σχέση με την ομάδα Β (4.74% vs. 6.67%, p < 0.05) και αύξησε την επίπτωση των κριτηρίων αξιολόγησης στην υποομάδα των γυναικών με θετική τελική δοκιμασία (positive likelihood ratio: 24.1-CI 95%: 11.12-52.46 vs. 7.52-CI 95%: 4.93-11.46), χωρίς να τροποποιεί το περιγεννητικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, η ειδικότητα, η θετική προγνωστική αξία και η ακρίβεια της μεθόδου βελτιώθηκαν σημαντικά στην ομάδα Α,όπως επίσης και η αρνητική προγνωστική αξία για τους ενδομήτριους θανάτους. Συμπερασματικά, η εφαρμογή του μηχανικού-ακουστικού ερεθισμού σε περιπτώσεις που υπάρχει υποψία για εμβρυϊκή δυσπραγία, βελτιώνει την αποτελεσματικότητα της μεθόδου (βιοφυσικής εικόνας), μειώνοντας τις ψευδώς θετικές δοκιμασίες και βελτιώνοντας την ακρίβεια της μεθόδου. Θα πρέπει δε να θεωρείται ως μέσο μιας πιο ενδελεχούς εμβρυϊκής εκτίμησης σε αυτές τις περιπτώσεις. === OBJECTIVES: To verify the effect of vibroacoustic stimulation on biophysical profile score, with a prospective randomised study. STUDY DESIGN: All women with singleton pregnancy, gestational age ≥ 30 weeks, intact membranes and biophysical profile score ≤ 8/10 entered the study, after giving written consent, and were randomised to two groups. In group A, a 3-second stimulus with an artificial larynx was applied; if biophysical profile remained abnormal for 30 minutes, a second stimulus was applied, and it was assessed again. In group B the observation time was extended for 60 minutes to match the time periods of group A. Pregnancies were managed by final test score and patients delivering more than 24 hours apart from last examination were disregarded from the study. Outcome criteria were intrauterine deaths, caesarean sections for fetal distress, Apgar score < 7 at 5 minutes postpartum, meconium-stained amniotic fluid and neonatal intensive care unit admissions. Our null hypothesis was that application of vibroacoustic stimulation does not alter test’s statistical parameters. RESULTS: 1,349 patients were randomised in group A, and 1,484 in group B (2,833 in total). When comparing group A to B, application of vibroacoustic stimulation significantly decreased the number of positive tests (4.74% vs. 6.67%, p < 0.05) and increased the prevalence of outcome criteria in this subgroup (positive likelihood ratio: 24.1-CI 95%: 11.12-52.46 vs. 7.52-CI 95%: 4.93-11.46), without altering perinatal outcome. Furthermore, specificity, positive predictive value and test accuracy were significantly improved, as well as negative predictive value for intrauterine death. CONCLUSION: Vibroacoustic stimulation improves the efficiency of biophysical profile score by decreasing false positive tests and improving test accuracy and should be considered as a means of a more thorough fetal evaluation when fetal compromise is suspected.