Propolis içeren çinko oksit öjenol esaslı deneysel kök kanal patlarının fiziksel özelliklerinin standart patlarla in vitro olarak karşılaştırılması

• Main Authors: Mügem Aslı Ekici, Hüma Ömürlü
• Format: Article
• Language: English
• Published: Gazi University 2019-05-01
• Series: Acta Odontologica Turcica
• Subjects: Kök kanal dolgu materyalleri; kök kanal tedavisi; propolis; Root canal filling materials; root canal therapy
• Online Access: http://dergipark.org.tr/gaziaot/issue/44958/440060?publisher=gazi

Amaç: Bu çalışmanın amacı propolis içeren çinko oksit öjenol esaslı deneysel patların (PP) fiziksel özelliklerinin ve mikrosızıntısının Grossman patı ve AH Plus ile karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, Tekirdağ yöresinden (Trakya bölgesi, Türkiye) toplanılan propolis kullanıldı. Değişik oranlarda propolis içeren patlar [%5 (PP5), %10 (PP10), %25 (PP25), %50 (PP50)], Grossman patı ve AH Plus ile karşılaştırıldı. Film kalınlıkları, akıcılıkları, radyoopasiteleri, sertleşme süreleri, çözünürlükleri ve sudaki ekstraktlarının pH’ları ISO 6876/2001 standartlarına göre değerlendirildi. Patların mikrosızıntıları bilgisayarlı sıvı filtrasyon yöntemiyle incelendi. İstatistiksel analizde pH için Friedman testi, diğer tüm testlerin analizinde Kruskal-Wallis testi kullanıldı (α=0.05). Bulgular: PP’lerin çözünürlük hariç diğer fiziksel özellikleri ISO 6876/2001 standartlarına uygundu. PP’lerin çözünürlüğü Grossman patına benzer (p>0.05), AH Plus’tan anlamlı şekilde fazlaydı (p<0.05). Gruplar-arası pH karşılaştırmasında, PP’lerin sudaki ekstratlarının pH’si Grossman ve AH Plus patlarına benzer veya istatistiksel olarak onlardan daha yüksekti (p<0.05). Grup-içi karşılaştırmalarda da anlamlı farklar bulunmakla beraber (p<0.05), pH değerlerinin zaman ile yükselme eğiliminde olduğu görüldü. Mikrosızıntı için en yüksek değerler PP5’te ve Grossman patında (p>0.05; ikisi birbirine benzerdi), en düşük değerler ise AH Plus’ta görüldü; PP10, PP25 ve PP50 bunların arasında idi. Sonuç: Propolis patlarının fiziksel özelliklerinin çoğunun ISO 6876/2001 standartlarına uygun bulunması, mikrosızıntılarının Grossman patından daha az olması ve sudaki ekstraktlarının pH’lerinin uygun olması gelecekte olası klinik kullanımları için umut vericidir.