| Summary: | Türkiye Selçukluları Devleti’nin kurucuları Türkmenler, ilk bir asırlık mücadele ortamında Selçuklu sultanlarının gözdeleri iken, Miryokefalon Savaşından sonra değişen politikaların kurbanı oldular. Kırılma Miryokefalon Savaşında başladı. Büyük Selçuklularda olduğu gibi Türkiye Selçuklularında da Türkmenlerin sultanlarla olan ilişkileri bozuldu. Onlar, sultana olan tepkilerini isyan eden Selçuklu meliklerini destekleyerek gösterdiler. Bunun bir örneği II. Kılıç Arslan’ın 1188’de oğlu Melikşah ile karşı karşıya geldiği taht mücadelesinde yaşandı. Türkmenler burada sultanın aleyhinde tavır aldılar.
Miryokefalon zaferi her şeye rağmen Anadolu’ya kalabalık Türkmen guruplarını çekmiş, Azerbaycan ve Gürcistan’dan Doğu ve Orta Anadolu’ya, Suriye ve Elcezire taraflarına büyük Türkmen göçü yaşanmıştı. Keza, Moğol istilasının önünden kaçarak Anadolu’ya gelenler de oldukça kalabalık guruplar oluşturmakta idiler. Alâeddin Keykubad, bu Türkmenlere yer bulmak için Selçuklu ordusunu Kilikya üzerine göndermiş ve onları yerleştirecek yeni alanlar kazanmaya çalışmış iken, oğlu II. Keyhusrev bu konuda hiçbir girişimde bulunmadı. Sonunda bu Türkmenler otlak darlığı ve geçim sıkıntısının çok artması üzerine kendilerine kurtuluş vadeden Baba Resul’un peşine takılıp Türkiye’yi dehşette bırakan büyük bir isyan başlattılar. Bu, Türkmenlerin Selçuklu Devletine Kösedağ Savaşı öncesindeki son ve en büyük tepkileriydi.
|
|---|
