نشستنگاهها در تمدن بین النهرین

• Main Authors: ابوالقاسم دادور, بیتا علیایی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Alzahra University 2011-08-01
• Series: Jilvah-i hunar
• Online Access: https://jjhjor.alzahra.ac.ir/article_15_fd3f53b8d9c22ef00aacd33ab4f02195.pdf
• ISSN: 1607-9868; 2538-256X

آثار کشف‌شده از تمدن بین‌النهرین سال‌های بسیاری است که بهترین ویترین‌های موزه‌های دنیا را به خود اختصاص داده‌ است. این آثار هرچند به دلیل وضع بد محیطی و در دسترس نبودن مواد اولیه مناسب و بادوام، بسیار آسیب دیده و یا به‌طور کل از میان رفته‌اند؛ همچنان نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کنند. هدف نخست این مقاله، بررسی نشیمنگاه‌های مردمان بین‌النهرین بوده ‌است. آنچه در طی تحقیق و پژوهش برای نگارنده حیرت‌انگیز می‌نمود، تداوم این صنعت-هنر تا به امروز بوده است. با نظری اجمالی به چهارپایه‌ها -که نخستین وسیله نشستن بوده‌اند- صندلی‌های پشت‌کوتاه، سریر‌های شاهی و صندلی‌های پایه‌‌بلند با تزئینات بسیار ظریف، می‌توان به این نکته پی ‌برد که انسان طی این همه سال تنها در نوع مواد اولیه تغییراتی فاحش ایجاد کرده و گرنه ساختار و قاب همان است که مردمان اولیه مصر و بین‌النهرین به‌کار می‌بردند. در تصاویر مختلف، تکرار نشیمنگاه‌ها بیش از هر‌چیزی به‌چشم می‌خورد؛ از این‌رو تنها تعدادی که متفاوت بوده و شیوه‌ای جدید را عرضه کرده بودند معرفی شده‌اند. با توجه به آنچه ذکر شد و نیز عدم امکان نمایش همه تصاویر، در پایان مقاله تصاویر تمام صندلی‌ها و چهارپایه‌ها به طور مجزا و همچنین توالی استفاده از آن‌ها در دوره‌های مختلف بررسی شده است؛ همچنین برای دریافت بهتر، با آثار به‌دست آمده از مصر مطابقت داده شده است. هرچند خاک مصر آثار بیشتری از مردمانش را برای نمایش حفظ کرده است، سعی شده است، تا آنجا که تحقیق از چارچوب خود خارج نشود، این امر به بهترین شکل انجام شود.