بررسی دانش و نگرش معلمان ابتدایی شهر تهران در مورد اختلالات یادگیری و نقص-توجه/بیش‌فعالی و ارتباط آن با ویژگی‌های معلمان

• Main Authors: نینا سلامت بخش, مژگان خادمی, سیما نوربخش, سپیده راجزی اصفهانی, رزیتا داوری آشتیانی, کتایون رازجویان
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2016-10-01
• Series: Ṭibb-i Tavānbakhshī
• Subjects: اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی; اختلال یادگیری; معلمان; دانش; نگرش
• Online Access: http://medrehab.sbmu.ac.ir/pdf_1100200_4154d5f20e7ad8533c55d249694c10bc.html
• ISSN: 2251-8401; 2252-0414

مقدمه و اهداف اختلالات یادگیری و بیش‌فعالی/نقص­توجه از شایع‌ترین اختلالات دوره کودکی به شمار می­رود که در بسیاری از موارد با یکدیگر هم­آیند بوده و تأثیر فراوانی ازنظر تحصیلی بر زندگی و آینده کودکان مبتلا دارد. ازاین‌روی، دانش و نگرش در خصوص این اختلالات از سوی معلمان به‌خصوص در سال­های اولیه تحصیلی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از انجام  پژوهش پیش رو بررسی دانش و نگرش معلمان ابتدایی شهر تهران در مورد اختلال نقص­توجه/بیش‌فعالی و ارتباط آن با ویژگی‌های معلمان بود. مواد و روش‌ها این مطالعه بر روی 200 نفر از معلمان ابتدایی تهران انجام شد. نمونه­گیری به‌صورت خوشه­ای از مناطق آموزش‌ و پرورش در چهار قسمت شمال، جنوب، شرق و غرب تهران انجام شده است و سپس، از بین آن‌ها مدارس نهایی به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. بررسی با استفاده از سه پرسشنامه شامل اطلاعات جمعیت شناختی، سنجش دانش و نگرش اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی و سنجش دانش و نگرش اختلال یادگیری انجام شد. اعتبار پرسشنامه به تائید پنج نفر از روان‌پزشکان کودک رسید و برای بررسی پایایی آن، آزمون باز آزمون انجام شد که ضریب آلفای کرونباخ 89/0 به دست آمد. یافته‌ها بین دانش و نگرش معلمان درباره اختلالات یادگیری و دانش و نگرش آن­ها درباره بیش‌فعالی/نقص توجه رابطه مستقیم و معناداری مشاهده شد. میانگین نمره دانش هر دو اختلال در زنان به‌صورت معناداری بالاتر از میانگین مردان بود، اما بین دانش و نگرش معلمان درباره اختلالات یادگیری و نقص­توجه/بیش­فعالی با سن، مدرک تحصیلی و سابقه تدریس آن‌ها رابطه معناداری دیده نشد. نتیجه‌گیری معلمانی که درباره یکی از این دو اختلال دانش بیشتر و نگرش مثبت­تری داشتند، در اختلال دیگر نیز نمرات بالاتری به دست آوردند. معلمان زن دانش بیشتری درباره این دو اختلال نسبت به معلمان مرد داشتند. به نظر می­رسد معلمان مرد نیازمند آموزش بیشتری در این زمینه می­باشند.