Koncepcja czasu Gastona Bachelarda i jej konsekwencje dla twórczości
W artykule autorka analizuje koncepcję czasu francuskiego filozofa Gastona Bachelarda na podstawie trzech jego dzieł: Intuicja chwili (1932), Dialektyka trwania (1936) oraz Chwila poetycka i chwila metafizyczna (1939), pokazując jej konsekwencje w późniejszych pracach. Bachelard za negatywny punkt o...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | deu |
| Published: |
Institute of Philosophy of the Jagiellonian University
2018-09-01
|
| Series: | The Polish Journal of Aesthetics |
| Subjects: |
| Summary: | W artykule autorka analizuje koncepcję czasu francuskiego filozofa Gastona Bachelarda na podstawie trzech jego dzieł: Intuicja chwili (1932), Dialektyka trwania (1936) oraz Chwila poetycka i chwila metafizyczna (1939), pokazując jej konsekwencje w późniejszych pracach. Bachelard za negatywny punkt odniesienia przyjmuje myśl Henriego Bergsona. Niezgoda na jej fundamentalne założenia pozwala mu wykrystalizować własną teorię – pojęcia trwania i intuicji mają istotne znaczenie w dyskusji dotyczącej natury czasu i sposobów jego poznawania. Bachelard uznaje ontologiczny prymat chwili i pokazuje konsekwencje na poziomie doświadczenia człowieka w codzienności i twórczości myślowej. Teoria czasu stanowi podstawę jego epistemologii historycznej oraz koncepcji poezji. Oparte na dyskontynuacyjnym czasie, akcentują one wartość twórczej nowości i wolności. |
|---|---|
| ISSN: | 2544-8242 2544-8242 |