Posoborowe implikacje dotyczące eklezjologii prawa kościelnego w doktrynie polskich kanonistów

W rozważaniach dotyczących eklezjologii Kościoła z punktu widzenia kanonistycznego, ale i również teologicznego, wydaje się słusznym stwierdzić, iż w sposób pełny nie da się wyczerpać definicji Kościoła, ponieważ właśnie w aspekcie niewidzialnym pozostanie on nieuchwytny w ramach badań czysto empiry...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Maciej Kołodziejski
Format: Article
Language:deu
Published: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II 2020-05-01
Series:Kościół i Prawo
Subjects:
Online Access:https://ojs.tnkul.pl/index.php/kip/article/view/11646
Description
Summary:W rozważaniach dotyczących eklezjologii Kościoła z punktu widzenia kanonistycznego, ale i również teologicznego, wydaje się słusznym stwierdzić, iż w sposób pełny nie da się wyczerpać definicji Kościoła, ponieważ właśnie w aspekcie niewidzialnym pozostanie on nieuchwytny w ramach badań czysto empirycznych. Dlatego słusznie stwierdzają polscy kanoniści, że prawo kanoniczne powinno badać z własnego punktu widzenia ten porządek, a kanonistyka nie powinna określać się przez relacje do innych nauk, lecz poszukiwać własnych metod prowadzących do celu. Kanoniści stawiali sobie pytanie, w jaki sposób dyrektywy wydawane przez prawodawcę, który kieruje społecznością, mają się do własnego i podstawowego celu Kościoła – zbawienia dusz. Dary chrztu i predyspozycje naturalne mają nadawać dynamizm całej wspólnocie. Wydaje się również słusznym zarzut stawiamy obecnemu Kodeksowi, jakoby prawa wiernych zostały w nim zawarte nieco defensywnie. Rozróżnienie pomiędzy pierwszorzędnym celem prawa regulującym życie społeczne, jak i ostatecznym, czyli zbawieniem, dało odpowiedź. Prawo umożliwia osiągnięcie zbawienia właśnie przez własny porządek, który pośrednio służy temu celowi i ostatecznie ukierunkowuje na cel ostateczny.
ISSN:0208-7928
2544-5804