Nowy humanizm Jana Pawła II jako perspektywa dla współczesnej rzeczywistości szkolnej i wychowawczej
<p>Współczesne życie społeczne, w tym – edukacja, charakteryzują się brakiem jasnej koncepcji człowieka. Praktyka społeczna wskazuje, że przyjmowanym najczęściej ideałem jest człowiek o wielu kompetencjach i kwalifikacjach przydatnych na rynku pracy. Jest to jednak człowiek niezainteresowany s...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Nicolaus Copernicus University in Toruń
2014-05-01
|
| Series: | Paedagogia Christiana |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/PCh/article/view/3441 |
| Summary: | <p>Współczesne życie społeczne, w tym – edukacja, charakteryzują się brakiem jasnej koncepcji człowieka. Praktyka społeczna wskazuje, że przyjmowanym najczęściej ideałem jest człowiek o wielu kompetencjach i kwalifikacjach przydatnych na rynku pracy. Jest to jednak człowiek niezainteresowany swoim rozwojem duchowym, świadomym wybieraniem wartości, refleksją o sensie i celu życia. Efektem jest egoizm, walka o pozycję, podatność na manipulację, motywacja konsumpcyjna. Autorka omawia i analizuje „nowy humanizm” – program wprowadzony przez Jana Pawła II jako odpowiedź na stan współczesnej kultury. Jan Paweł II podkreślał potrzebę odróżniania <em>nowego humanizmu </em>od <em>humanizmu</em>, jako coraz bardziej ogólnikowego i niezobowiązującego dziś hasła. „Nowy humanizm” łączy antropologię personalistyczną z chrześcijańskim humanizmem. Tekst kończy fragment poświęcony sposobowi wyjaśniania przez Jana Pawła II „nowego humanizmu” i płynącym stąd wnioskom dla praktyki wychowawczej.</p> |
|---|---|
| ISSN: | 1505-6872 2451-1951 |