Естетска (ре)конструкција на една траума

• Main Author: Дамјана Ивановска
• Format: Article
• Language: English
• Published: Ss. Cyril and Methodius University in Skopje, Blaže Koneski Faculty of Philology 2018-06-01
• Series: Journal of Contemporary Philology
• Subjects: траума; подвоеност; персона; идеално-јас; идентитет; конфликт
• Online Access: https://journals.ukim.mk/index.php/jcp/article/view/19/18
• ISSN: 2545-4765; 2545-4773

Човекот е во постојана врска со реалноста околу себе и врз основа на постапките, мислењата и одлуките тој го создава сопственото јас, кое неминовно е условено од релацијата меѓу себството и Другиот. Идентификацијата станува цел за да се премине непремостливот јаз, оној кој секогаш создава поделби во себството и го поттикнува затворањето во себеси. Како примери кои во својата приказна ја инкорпорираат релацијата персона – реалност – идентитет, но кои, исто така, ги актуализираат и проблемите на градење на идентитетот, траумата која длабоко се вовлекува во составот на таквите напори, односот кон Другиот и, најпосле, постапката на кршење (разградување) на проектираната стварност и подривање на основата врз која е изградена – се филмовите: Персона на Ингмар Бергман (Ingmar Bergman 1966), Очи широко затворени на Стенли Кјубрик (Stanley Kubrick 1999), Булевар на ѕвездите на Дејвид Линч (David Lynch 2001) и Неповратно на Гаспар Ноа (Gaspard Noé 2002). Траумата која се случува во секој од овие филмски наративи е почетен импулс на т.н. метаморфозирање (дублирање), кое го пресвртува светот кој е поставен пред гледачите.