ارزیابی اثر کمپوست سنبل آبی و هیومیک اسید بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و بیوشیمیایی ژربرا (Gerbera jamesonii Bolus. cv. Artist)

• Main Authors: فاطمه قربانعلی زاده, مهناز کریمی, کامران قاسمی, مهرناز حاتمی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Ferdowsi University of Mashhad 2020-08-01
• Series: Majallah-i ̒Ulum-i Bāghbānī
• Subjects: بستر کاشت; عمر گلجایی; عناصر; زمان گلدهی
• Online Access: https://jhs.um.ac.ir/article_37318_6b6e20dae72ab5f949f1fe2fdbd4b0e0.pdf
• ISSN: 2008-4730; 2423-3986

یکی از عوامل تولید که در پرورش گل و گیاهان زینتی بسیار پر اهمیت است توجه به بستر کشت آن‌ها می‌باشد. در این پژوهش از سنبل آبی که در سال‌های اخیر به‌عنوان یک علف هرز مشکل‌ساز در تالاب‌ها و آبگیرهای شمال کشور مطرح بوده به‌عنوان یک منبع قابل ‌دسترس برای تهیه کمپوست و از هیومیک اسید به جای نهاده‌های شیمیایی در تولید گل ژربرا رقم Artist استفاده شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. فاکتور اول کمپوست سنبل آبی (با نسبت‌های 0، ۲۵، ۵۰، ۷۵، ۱۰۰ درصد حجمی) و فاکتور دوم هیومیک اسید (صفر، ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی‌گرم در لیتر) بود. با توجه به نتایج بدست آمده اثر کمپوست، هیومیک اسید و برهمکنش آنها بر اکثر صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد با 117 درصد افزایش نسبت به تیمار شاهد مربوط به کمپوست 50%+500 میلی‌گرم در لیتر هیومیک اسید بود. در این تیمار زمان ظهور گل 40 روز زودتر نسبت به شاهد اتفاق افتاد. بیشترین محتوای کلروفیل با 52/155 درصد افزایش نسبت به شاهد در کمپوست 25% + 500 میلی‌گرم در لیتر هیومیک اسید مشاهده شد. بیشترین میزان پتاسیم در بستر 50% کمپوست + 250 میلی‌گرم در لیتر هیومیک اسید مشاهده شد. میزان عنصر کلسیم در کمپوست 50 % + 500 میلی‌گرم در لیتر هیومیک اسید در حداکثر بود. با توجه به نتایج به دست آمده استفاده از بستر کشت 25 و 50 درصد کمپوست سنبل آبی به همراه هیومیک اسید با غلظت‌های 250 و 500 میلی‌گرم در لیتر به منظور بهبود صفات رویشی، گلدهی و عمرگلجایی ژربرا توصیه می‌شود.