Instytucjonalne warunki działania szkół wyższych
Autorzy poddają krytycznej analizie obowiązującą obecnie Ustawę o szkolnictwie wyższym i towarzyszące jej regulacje prawne. Sądzą, że należy sformułować zasady ustrojowe, na których środowisko akademickie pragnęłoby oprzeć przyszłe rozwiązania instytucjonalne. Skupiają się m.in. na kwestiach zarząd...
Main Authors: | , , |
---|---|
Format: | Article |
Language: | Polish |
Published: |
Adam Mickiewicz University
2016-01-01
|
Series: | Nauka i Szkolnictwo Wyższe |
Online Access: | https://pressto.amu.edu.pl/index.php/nsw/article/view/4329 |
id |
doaj-db55f72083a143d38a599feeeccb0873 |
---|---|
record_format |
Article |
spelling |
doaj-db55f72083a143d38a599feeeccb08732021-08-02T17:47:17ZpolAdam Mickiewicz UniversityNauka i Szkolnictwo Wyższe1231-02982016-01-012Instytucjonalne warunki działania szkół wyższychJanusz Beksiak0Ewa Chmielecka1Aleksander Sulejewicz2Uniwersytet JagiellońskiSzkoła Główa HandlowaSzkoła Główa Handlowa Autorzy poddają krytycznej analizie obowiązującą obecnie Ustawę o szkolnictwie wyższym i towarzyszące jej regulacje prawne. Sądzą, że należy sformułować zasady ustrojowe, na których środowisko akademickie pragnęłoby oprzeć przyszłe rozwiązania instytucjonalne. Skupiają się m.in. na kwestiach zarządu szkołami, samorządu akademickiego, zatrudnienia i karier nauczycieli akademickich, programów nauczania i gospodarki szkół. Obecny system sprawowania kontroli nad uczelniami jest z gruntu błędny. Publicznej kontroli i ocenie powinny być poddawane wyniki działalności uczelni, np. poziom wykształcenia absolwentów. Zamiast tego programuje się i poddaje drobiazgowym analizom funkcjonowanie szkół. Regulacje prawne nie rozdzielają kompetencji organów zarządu i samorządu akademickiego, co dodatkowo komplikuje system kontroli. Nie jest też jasno określony status nauczycieli akademickich (pracownicy uczelniani czy urzędnicy państwowi?) oraz ich pracodawców. Promowanie do kolejnych stopni naukowych i nadawanie tytułów naukowych odbywa się poprzez procedurę „scentralizowaną” , określoną ogólnokrajowymi przepisami. Autorzy przedkładają nad nią wariant „korporacyjny”, w którym istnieje zróżnicowanie norm stosownie do wielocentrowego układu różnorodnych, autonomicznych korporacji akademickich i zawodowych. Model korporacyjny wydaje się korzystny dla tworzenia programów nauczania, zamiast obecnie istniejącego systemu projektowania ich przez MEN. Warunkiem bezwzględnym autonomii szkoły wyższej jest jej wyodrębnienie ekonomiczne: wydzielenie zasobów, którymi może ona samodzielnie gospodarować. Najbardziej konsekwentną formą takiej gospodarczej autonomii jest prywatyzacja szkoły i przyjęcie zasady odpłatności za jej usługi z zapewnieniem, co oczywiste, systemu pomocy finansowej dla tych studentów, którzy jej potrzebują. https://pressto.amu.edu.pl/index.php/nsw/article/view/4329 |
collection |
DOAJ |
language |
Polish |
format |
Article |
sources |
DOAJ |
author |
Janusz Beksiak Ewa Chmielecka Aleksander Sulejewicz |
spellingShingle |
Janusz Beksiak Ewa Chmielecka Aleksander Sulejewicz Instytucjonalne warunki działania szkół wyższych Nauka i Szkolnictwo Wyższe |
author_facet |
Janusz Beksiak Ewa Chmielecka Aleksander Sulejewicz |
author_sort |
Janusz Beksiak |
title |
Instytucjonalne warunki działania szkół wyższych |
title_short |
Instytucjonalne warunki działania szkół wyższych |
title_full |
Instytucjonalne warunki działania szkół wyższych |
title_fullStr |
Instytucjonalne warunki działania szkół wyższych |
title_full_unstemmed |
Instytucjonalne warunki działania szkół wyższych |
title_sort |
instytucjonalne warunki działania szkół wyższych |
publisher |
Adam Mickiewicz University |
series |
Nauka i Szkolnictwo Wyższe |
issn |
1231-0298 |
publishDate |
2016-01-01 |
description |
Autorzy poddają krytycznej analizie obowiązującą obecnie Ustawę o szkolnictwie wyższym i towarzyszące jej regulacje prawne. Sądzą, że należy sformułować zasady ustrojowe, na których środowisko akademickie pragnęłoby oprzeć przyszłe rozwiązania instytucjonalne. Skupiają się m.in. na kwestiach zarządu szkołami, samorządu akademickiego, zatrudnienia i karier nauczycieli akademickich, programów nauczania i gospodarki szkół. Obecny system sprawowania kontroli nad uczelniami jest z gruntu błędny. Publicznej kontroli i ocenie powinny być poddawane wyniki działalności uczelni, np. poziom wykształcenia absolwentów. Zamiast tego programuje się i poddaje drobiazgowym analizom funkcjonowanie szkół. Regulacje prawne nie rozdzielają kompetencji organów zarządu i samorządu akademickiego, co dodatkowo komplikuje system kontroli. Nie jest też jasno określony status nauczycieli akademickich (pracownicy uczelniani czy urzędnicy państwowi?) oraz ich pracodawców. Promowanie do kolejnych stopni naukowych i nadawanie tytułów naukowych odbywa się poprzez procedurę „scentralizowaną” , określoną ogólnokrajowymi przepisami. Autorzy przedkładają nad nią wariant „korporacyjny”, w którym istnieje zróżnicowanie norm stosownie do wielocentrowego układu różnorodnych, autonomicznych korporacji akademickich i zawodowych. Model korporacyjny wydaje się korzystny dla tworzenia programów nauczania, zamiast obecnie istniejącego systemu projektowania ich przez MEN. Warunkiem bezwzględnym autonomii szkoły wyższej jest jej wyodrębnienie ekonomiczne: wydzielenie zasobów, którymi może ona samodzielnie gospodarować. Najbardziej konsekwentną formą takiej gospodarczej autonomii jest prywatyzacja szkoły i przyjęcie zasady odpłatności za jej usługi z zapewnieniem, co oczywiste, systemu pomocy finansowej dla tych studentów, którzy jej potrzebują.
|
url |
https://pressto.amu.edu.pl/index.php/nsw/article/view/4329 |
work_keys_str_mv |
AT januszbeksiak instytucjonalnewarunkidziałaniaszkołwyzszych AT ewachmielecka instytucjonalnewarunkidziałaniaszkołwyzszych AT aleksandersulejewicz instytucjonalnewarunkidziałaniaszkołwyzszych |
_version_ |
1721228950858891264 |