Pourazowe uszkodzenie tętnic domózgowych ze szczególnym uwzględnieniem tętnic kręgowych: charakterystyka procesu diagnostyczno-terapeutycznego

• Main Authors: Marcin Rogoziewicz, Anna Borkowska-Konieczna, Wojciech Kozubski
• Format: Article
• Language: English
• Published: Medical Communications Sp. z o.o. 2013-12-01
• Series: Aktualności Neurologiczne
• Subjects: rozwarstwienie tętnic domózgowych; uraz szyi; ultrasonografia; skrzeplina; udar mózgu
• Online Access: http://neurologia.com.pl/index.php/wydawnictwa/2013-vol-13-no-4/pourazowe-uszkodzenie-tetnic-domozgowych-ze-szczegolnym-uwzglednieniem-tetnic-kregowych-charakterystyka-procesu-diagnostyczno-terapeutycznego?aid=345
• ISSN: 1641-9227; 2451-0696

Rozwarstwienie tętnic kręgowych jest chorobą występującą rzadko, niemniej wiążącą się z poważnymi konsekwencjami. Szacuje się, że jest to jedna z najczęstszych przyczyn udaru niedokrwiennego mózgu u osób przed 45. rokiem życia. Rozpoznanie uszkodzenia tętnic kręgowych jest łatwiejsze, gdy u chorego widoczne są ślady po doznanym urazie szyi (np. rana cięta). Rozwarstwienie naczynia może być również wynikiem tzw. urazów tępych w mechanizmie „bicza”, powstałych np. podczas kolizji drogowej lub w czasie działania tłoczni brzusznej. Początkowo dochodzi do pęknięcia błony wewnętrznej tętnicy, a następnie jej odwarstwienia i tworzenia skrzepliny – zwężającej lub zamykającej światło naczynia, czego następstwami są niedokrwienie mózgu i kliniczne objawy neurologiczne. Tworzenie skrzepliny w tzw. fałszywym świetle tętnicy może być także źródłem materiału zatorowego. W przypadku podejrzenia rozwarstwienia tętnicy kręgowej ważne są monitorowanie stanu neurologicznego pacjenta i wnikliwa diagnostyka naczyniowa. Celem pracy było przedstawienie aktualnego stanu wiedzy dotyczącej przyczyn uszkodzenia tętnic kręgowych, charakterystycznych dla jednostki objawów, możliwości diagnostycznych i sposobów leczenia oraz rokowań. Uważa się, że wczesne zdiagnozowanie rozwarstwienia tętnicy i zastosowanie leczenia zwiększa szansę na przeżycie, a chory unika trwałych powikłań neurologicznych.