اثر بی حسی نخاعی با میزان کم لیدوکائین همراه با فنتانیل بر وضعیت همودینامیکی مادران مبتلا به مسمومیت حاملگی شدید در حین سزارین
مقدمه: کاهش فشار خون به دنبال بی حسی نخاعی طی سزارین شایع است. در بیماران مبتلا به مسمومیت حاملگی اثرات بلوک سمپاتیک ناشی از بی حسی نخاعی شدیدتر بوده و بیماران به افدرین بیشتری پس از بلوک نخاعی نیاز دارند. مخدرهای اینتراتکال اثر سینرژیک با داروهای بی حس کننده موضعی داشته و بلوک حسی را بدون افزایش بل...
| Main Authors: | , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
Mashhad University of Medical Sciences
2008-12-01
|
| Series: | Majallah-i Zanān, Māmā̓ī va Nāzā̓ī-i Īrān |
| Subjects: | |
| Online Access: | http://ijogi.mums.ac.ir/article_5934_bcd66fb3ddaa7298b2c1653d3a1cfa54.pdf |
| Summary: | مقدمه: کاهش فشار خون به دنبال بی حسی نخاعی طی سزارین شایع است. در بیماران مبتلا به مسمومیت حاملگی اثرات بلوک سمپاتیک ناشی از بی حسی نخاعی شدیدتر بوده و بیماران به افدرین بیشتری پس از بلوک نخاعی نیاز دارند. مخدرهای اینتراتکال اثر سینرژیک با داروهای بی حس کننده موضعی داشته و بلوک حسی را بدون افزایش بلوک سمپاتیک تشدید می کنند. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات همودینامیک پس از بی حسی نخاعی با میزان کم لیدوکائین همراه با فنتانیل در سزارین مادران دچار مسمو میت حاملگی شدید بود.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1384-1385 در بیمارستان الزهرا(س ) دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شده است .60 زن حامله دچار مسمو میت حاملگی شدید که تحت سزارین قرار گرفتند به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم و واردمطالعه شدند.در گروه مورد، حین بی حسی نخاعی 50 میلی گرم لیدوکائین 5% همراه با gµ10 فنتانیل و در گروه شاهد بیمار 100 میلی گرم لیدوکائین 5% تزریق شد. تعداد ضربان قلب و فشارخون مادر در زمان های منظم ثبت شد. درد، ناراحتی، تهوع و استفراغ حین عمل و نیز نمره آپگار نوزادان در دقایق 1 و 5 تولد و مشخصات فردی در پرسشنامه یادداشت وبا استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای تی وکای اسکوئر و فیشر پردازش گردید.
نتایج: بیماران گروه مطالعه، شیوع کمتری از کاهش فشار خون پس از بی حسی نخاعی داشتند (به ترتیب20% در مقابل 33/63% بیماران ؛ 0001/0p< ). شدت افت فشار خون در گروه شاهد به طور معنی دار بیشتر از گروه مطالعه بود (به ترتیب 28/10±59/34 درصد در مقابل 43/8±50/23 درصد ؛ 0001/0p< ). مصرف افدرین در گروه شاهد به طور معنی دار بیشتر از گروه مطالعه بود (به ترتیب 15/5 ± mg00/4 میلی گرم در مقابل 60/2±33/1 میلی گرم ؛ 015/0p= ). میزان تغییرات تعداد ضربان قلب به میزان بیشتر از 30% در دو گروه مشابه بود، گر چه کاهش تعداد ضربان قلب در گروه شاهد بیشتر از گروه مطالعه بود (19/0p=). درد و ناراحتی حین کشش صفاق در گروه شاهد (33/83%) به طور معنی دار بیشتر از گروه مطالعه (66/16%) بود (0001/0p |
|---|---|
| ISSN: | 1680-2993 2008-2363 |