بررسی علم غیب ائمه(ع) در مکتب کلامی علامه طباطبایی و شاگردان وی

• Main Authors: عصمت نیری, حسین قاسمی, محمد تقی دیاری بیدگلی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: University of Qom 2016-06-01
• Series: Pizhūhish/hā-yi Falsafī- Kalāmī
• Subjects: ائمه(ع); " علم غیب; " غلو; " متکلمان اسلامی; "وهابیت; " قرآن کریم; " روایات; "
• Online Access: http://pfk.qom.ac.ir/article_637_2c47bc3b2fb5f3d6ce89e0a04968cfdb.pdf

یکی از مباحث مهم درباره علم غیب این است که: علم ائمه (ع) به جهان غیب مطلق و نامحدود است یا محدود؟ نکته مهم این است که در آیات و روایات، تعبیرات به ظاهر متفاوتی دیده می‌شود. در این بحث، علم غیب را طبق دلالت آیات و روایات و از منظر کلامی طباطبایی و شاگردان وی بیان می‌کنیم. غیب دارای مراتب و مراحلی است؛ مثل غیب از حواس مانند گذشته و آینده، علم کتاب، علم لدنی، علم به لوح محو و اثبات، لوح محفوظ، علوم خاص به خدا مثل زمان قیامت، و علم ذات به ذات. ادله علم غیب نیز بر دو قسم است: ادله عقلی و فلسفی که مبتنی بر قدرت و کمال نفس در اتصال به مبدأ عالی است؛ ادله نقلی که برخی علم به غیب را به طور کلی از غیرخدا نفی کرده‌اند و برخی علم را با شرایطی برای انبیا و اولیا ثابت می‌کنند. در جمع بین این دو دسته راهکارهایی عرضه شده است، از جمله: تقسیم علم به استقلالی و تبعی، لوح محفوظ و محو و اثبات، تفکیک بین معانی غیب و مانند آن.