ترکیبات ضد تغذیه‌ای و تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای ماده خشک و پروتئین خام دانه منداب بومی عمل‌آوری شده با پرتو گاما و میکروویو

• Main Authors: سیدروح اله ابراهیمی محمودآباد, علی نیکخواه, علی اصغر صادقی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Ferdowsi University of Mashhad 2016-07-01
• Series: پژوهشهای علوم دامی ایران
• Subjects: پرتو گاما; پرتو میکروویو; تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای; دانه منداب; مواد ضد تغذیه‌ای
• Online Access: https://ijasr.um.ac.ir/article_35330_29abcc4985fb4687fd709516d0c7d866.pdf
• ISSN: 2008-3106; 2423-4001

این آزمایش به منظور مطالعه و مقایسه اثرات پرتو گاما (15، 30 و 45 کیلوگری) و میکروویو (2، 4 و 6 دقیقه با قدرت 800 وات) بر گلوکوسینولات‌ها، اسید فایتیک، ترکیبات شیمیایی، تجزیه‌پذیری مؤثر ماده خشک و پروتئین خام و قابلیت هضم برون‌تنی پروتئین خام دانه منداب بومی انجام شد. میزان تجزیه‌پذیری ماده خشک و پروتئین خام به روش کیسه‌های نایلونی با استفاده از سه رأس گاو نر تالشی اندازه‌گیری شد. قابلیت هضم برون‌تنی پروتئین خام به روش آنزیمی سه مرحله‌ای و اثرات پرتو گاما و میکروویو بر نحوه تجزیه شدن پروتئین حقیقی در زمان‌های مختلف انکوباسیون در شکمبه با روش الکتروفورز تعیین شد. عمل‌آوری با پرتو گاما و میکروویو سبب کاهش اسید فایتیک و گلوکوسینولات‌ها، کاهش بخش سریع تجزیه، نرخ ثابت تجزیه و تجزیه‌پذیری مؤثر ماده خشک و افزایش بخش کند تجزیه ماده خشک و پروتئین خام دانه منداب بومی گردید. پرتوتابی در دزهای 30 و 45 کیلوگری سبب افزایش قابلیت هضم برون‌تنی پروتئین خام شد. الکتروفورز پروتئین‌های دانه منداب بومی نشان داد که عمده پروتئین در آنها شامل ناپین با دو زیر واحد و کروسیفرین با چهار زیر واحد بود. تجزیه‌های الکتروفورز پروتئین نشان دادند که عمل‌آوری شده با پرتو گاما و میکروویو سبب افزایش پروتئین عبوری دانه منداب بومی شد. نتایج این پژوهش نشان داد که پرتو گاما در دزهای بیشتر از 15 کیلوگری و عمل آوری با میکروویو بیش از 2 دقیقه سبب کاهش تجزیه‌پذیری پروتئین خام، افزایش قابلیت هضم برون‌تنی پروتئین خام و کاهش مقدار اسید فایتیک و گلوکوسینولات‌های دانه منداب بومی شد.