Yöneticilerin Öz Yeterlilik İnançları, Yönetsel Güçlülük Düzeyleri ve Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişki

Amaç – Bu çalışma otel işletmelerinde görev yapan yöneticilerin öz yeterlilik inançlarının karar verme stillerine etkisinde yönetsel güçlülük düzeylerinin aracılık rolünü tespit etmeyi amaçlamıştır. Yöntem – Bu doğrultuda öz yeterlilik ve yönetsel güçlülük düzeyinin karar verme stillerine etkisi...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: Emrah KESKİN, Nilüfer ŞAHİN PERÇİN
Format: Article
Language:English
Published: Isarder 2019-06-01
Series:İşletme Araştırmaları Dergisi
Subjects:
Online Access:https://www.isarder.org/2019/vol.11_issue.2_article04_abstract.pdf
id doaj-c21337599c7f4afa8dccda8ce310c59d
record_format Article
collection DOAJ
language English
format Article
sources DOAJ
author Emrah KESKİN
Nilüfer ŞAHİN PERÇİN
spellingShingle Emrah KESKİN
Nilüfer ŞAHİN PERÇİN
Yöneticilerin Öz Yeterlilik İnançları, Yönetsel Güçlülük Düzeyleri ve Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişki
İşletme Araştırmaları Dergisi
özyeterlilik yönetsel güçlülük karar verme stilleri
self-efficacy managerial resourcefulness decision making styles
author_facet Emrah KESKİN
Nilüfer ŞAHİN PERÇİN
author_sort Emrah KESKİN
title Yöneticilerin Öz Yeterlilik İnançları, Yönetsel Güçlülük Düzeyleri ve Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişki
title_short Yöneticilerin Öz Yeterlilik İnançları, Yönetsel Güçlülük Düzeyleri ve Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişki
title_full Yöneticilerin Öz Yeterlilik İnançları, Yönetsel Güçlülük Düzeyleri ve Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişki
title_fullStr Yöneticilerin Öz Yeterlilik İnançları, Yönetsel Güçlülük Düzeyleri ve Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişki
title_full_unstemmed Yöneticilerin Öz Yeterlilik İnançları, Yönetsel Güçlülük Düzeyleri ve Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişki
title_sort yöneticilerin öz yeterlilik i̇nançları, yönetsel güçlülük düzeyleri ve karar verme stilleri arasındaki i̇lişki
publisher Isarder
series İşletme Araştırmaları Dergisi
issn 1309-0712
1309-0712
publishDate 2019-06-01
description Amaç – Bu çalışma otel işletmelerinde görev yapan yöneticilerin öz yeterlilik inançlarının karar verme stillerine etkisinde yönetsel güçlülük düzeylerinin aracılık rolünü tespit etmeyi amaçlamıştır. Yöntem – Bu doğrultuda öz yeterlilik ve yönetsel güçlülük düzeyinin karar verme stillerine etkisi belirlemeye yönelik model oluşturulmuş ve analizler gerçekleştirilmiştir. Analizler esnasında regresyon analizi ve Sobel testinden faydalanılmıştır. Araştırmanın bağımsız değişkenini öz yeterlilik, aracı değişkenini yönetsel güçlülük kavramı, bağımlı değişkenini ise karar verme stilleri oluşturmuştur. Çalışmada veri toplamak için Magaletta ve Oliver (1999) tarafından geliştirilen Yıldırım ve İlhan (2010) tarafından geçerlilik ve güvenirlik analizleri yapılan Öz Yeterlilik Ölçeğinden, Kanungo ve Menon (2005) tarafından geliştirilen Yönetsel Güçlülük ölçeğinden, Scott ve Bruce (1995) tarafından geliştirilen karar verme stilleri ölçeğinden faydalanılmıştır. Çalışmada evrenin bütününe ulaşma şansı olduğu için örnekleme gidilmemiş evrenin tümünden veri elde edilmiştir. Alan araştırması kapsamında Nevşehir il ve ilçelerinde yer alan dört ve beş yıldızlı otellerde görev yapan tepe yöneticileri ve kısım yöneticilerine anket uygulaması gerçekleştirilmiştir. Bulgular – Araştırma sonucunda öz yeterlilik ve yönetsel güçlülüğün karar verme stilleri üzerinde pozitif yönlü etkisinin olduğu ve aynı zamanda yönetsel güçlülüğün aracılık rolü gösterdiği belirlenmiştir. Tartışma – Bu çalışmanın sonuçları doğrultusunda otel işletmeleri, yöneticilerinin öz yeterlilik inançlarını ve yönetsel güçlülük düzeylerini geliştirmeye yönelik tutum içerisinde olursa yöneticilerine etkili kararlar vermelerinde yardımcı olabilecekleri ifade edilebilir. İşletmelerde görev yapan yöneticiler öz yeterlilik inançlarını geliştirirse yönetsel açıdan da güçlü olacakları için problem çözme becerilerini de geliştirebilirler ve etkili problem çözebildikleri için de verdikleri kararlarda daha başarılı sonuçlara ulaşabilirler. Purpose – This study aims to determine the mediating role of managerial resourcefulness level in the impact of hotel managers’ self-efficacy believes on their decision-making styles. With this end in view, a model for determining the impact of self-efficacy and managerial resourcefulness on decision-making styles was developed and analyses were made. Design:/Methodology/Approach – As the method of analysis, regression and Sobel test were used. The independent variable of the research is self-efficacy, whereas mediating variable is managerial resourcefulness and the dependent variable is decision-making styles. Self-efficacy scale which was developed by Magaletta and Oliver (1999) and validity and reliability tests of which were done by Yıldırım and İlhan (2010), managerial resourcefulness scale which was developed by Kanungo and Menon (2005), and decision-making styles scale which was developed by Scott and Bruce (1995) were used in order to collect data for the study. Due to the accessibility of the whole population of the study, sampling was not needed and data were collected from the whole population of the study. As field study part of the research, questionnaires were applied to the top managers and department managers of the 4- and 5-star hotels in Nevşehir and its districts. Findings – In the result of the study, it was determined that self-efficacy and managerial resourcefulness had a positive impact on decision-making styles and that managerial resourcefulness played a mediating role. Discussion – In line with the results of this study, it could be argued that if the hotel businesses are in an attitude that supports the development of managers’ belief of self-efficacy and their level of managerial resourcefulness, then they can help the managers decide effectively. If the managers improve their belief of self-efficacy, then they can also improve their problem-solving skills because they will be managerially resourceful too in this way and they can achieve successful results through their decisions because they can
topic özyeterlilik yönetsel güçlülük karar verme stilleri
self-efficacy managerial resourcefulness decision making styles
url https://www.isarder.org/2019/vol.11_issue.2_article04_abstract.pdf
work_keys_str_mv AT emrahkeskin yoneticilerinozyeterlilikinanclarıyonetselguclulukduzeylerivekararvermestilleriarasındakiiliski
AT nilufersahinpercin yoneticilerinozyeterlilikinanclarıyonetselguclulukduzeylerivekararvermestilleriarasındakiiliski
_version_ 1725898291701350400
spelling doaj-c21337599c7f4afa8dccda8ce310c59d2020-11-24T21:47:15ZengIsarderİşletme Araştırmaları Dergisi1309-07121309-07122019-06-0111277578610.20491/isarder.2019.635Yöneticilerin Öz Yeterlilik İnançları, Yönetsel Güçlülük Düzeyleri ve Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişkiEmrah KESKİNhttps://orcid.org/0000-0002-9796-2905 Nilüfer ŞAHİN PERÇİNhttps://orcid.org/0000-0002-7063-3247Amaç – Bu çalışma otel işletmelerinde görev yapan yöneticilerin öz yeterlilik inançlarının karar verme stillerine etkisinde yönetsel güçlülük düzeylerinin aracılık rolünü tespit etmeyi amaçlamıştır. Yöntem – Bu doğrultuda öz yeterlilik ve yönetsel güçlülük düzeyinin karar verme stillerine etkisi belirlemeye yönelik model oluşturulmuş ve analizler gerçekleştirilmiştir. Analizler esnasında regresyon analizi ve Sobel testinden faydalanılmıştır. Araştırmanın bağımsız değişkenini öz yeterlilik, aracı değişkenini yönetsel güçlülük kavramı, bağımlı değişkenini ise karar verme stilleri oluşturmuştur. Çalışmada veri toplamak için Magaletta ve Oliver (1999) tarafından geliştirilen Yıldırım ve İlhan (2010) tarafından geçerlilik ve güvenirlik analizleri yapılan Öz Yeterlilik Ölçeğinden, Kanungo ve Menon (2005) tarafından geliştirilen Yönetsel Güçlülük ölçeğinden, Scott ve Bruce (1995) tarafından geliştirilen karar verme stilleri ölçeğinden faydalanılmıştır. Çalışmada evrenin bütününe ulaşma şansı olduğu için örnekleme gidilmemiş evrenin tümünden veri elde edilmiştir. Alan araştırması kapsamında Nevşehir il ve ilçelerinde yer alan dört ve beş yıldızlı otellerde görev yapan tepe yöneticileri ve kısım yöneticilerine anket uygulaması gerçekleştirilmiştir. Bulgular – Araştırma sonucunda öz yeterlilik ve yönetsel güçlülüğün karar verme stilleri üzerinde pozitif yönlü etkisinin olduğu ve aynı zamanda yönetsel güçlülüğün aracılık rolü gösterdiği belirlenmiştir. Tartışma – Bu çalışmanın sonuçları doğrultusunda otel işletmeleri, yöneticilerinin öz yeterlilik inançlarını ve yönetsel güçlülük düzeylerini geliştirmeye yönelik tutum içerisinde olursa yöneticilerine etkili kararlar vermelerinde yardımcı olabilecekleri ifade edilebilir. İşletmelerde görev yapan yöneticiler öz yeterlilik inançlarını geliştirirse yönetsel açıdan da güçlü olacakları için problem çözme becerilerini de geliştirebilirler ve etkili problem çözebildikleri için de verdikleri kararlarda daha başarılı sonuçlara ulaşabilirler. Purpose – This study aims to determine the mediating role of managerial resourcefulness level in the impact of hotel managers’ self-efficacy believes on their decision-making styles. With this end in view, a model for determining the impact of self-efficacy and managerial resourcefulness on decision-making styles was developed and analyses were made. Design:/Methodology/Approach – As the method of analysis, regression and Sobel test were used. The independent variable of the research is self-efficacy, whereas mediating variable is managerial resourcefulness and the dependent variable is decision-making styles. Self-efficacy scale which was developed by Magaletta and Oliver (1999) and validity and reliability tests of which were done by Yıldırım and İlhan (2010), managerial resourcefulness scale which was developed by Kanungo and Menon (2005), and decision-making styles scale which was developed by Scott and Bruce (1995) were used in order to collect data for the study. Due to the accessibility of the whole population of the study, sampling was not needed and data were collected from the whole population of the study. As field study part of the research, questionnaires were applied to the top managers and department managers of the 4- and 5-star hotels in Nevşehir and its districts. Findings – In the result of the study, it was determined that self-efficacy and managerial resourcefulness had a positive impact on decision-making styles and that managerial resourcefulness played a mediating role. Discussion – In line with the results of this study, it could be argued that if the hotel businesses are in an attitude that supports the development of managers’ belief of self-efficacy and their level of managerial resourcefulness, then they can help the managers decide effectively. If the managers improve their belief of self-efficacy, then they can also improve their problem-solving skills because they will be managerially resourceful too in this way and they can achieve successful results through their decisions because they can https://www.isarder.org/2019/vol.11_issue.2_article04_abstract.pdfözyeterlilik yönetsel güçlülük karar verme stilleriself-efficacy managerial resourcefulness decision making styles