Oniryczna podróż do świata irackich mniejszości etnicznych i religijnych: „Droga do Tall Muṭrān” ‘Alego Badra

• Main Author: Adrianna Maśko
• Format: Article
• Language: deu
• Published: Nicolaus Copernicus University in Toruń 2019-03-01
• Series: Litteraria Copernicana
• Subjects: ‘alī badr; droga do tall muṭrān; współczesna powieść arabska; mniejszości etniczne i religijne w iraku; podróż w literaturze arabskiej
• Online Access: https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/LC/article/view/19874

<p>W swojej refleksji nad metaforyką podróży Richard van Leeuwen wspomniał o dwóch uniwersalnych modelach postrzegania podróżowania w utworach literackich, które można wykorzystać również do analizy literatury arabskiej. Pierwszy z tych modeli to koncepcja podróży jako przygody i rytuału przejścia, podczas której bohater danego utworu mierzy się z wieloma przeciwnościami, przekracza różne granice, dokonuje wielorakich wyborów i (re)definiuje swoją tożsamość. Drugi model to idea podróży jako doświadczania tego, co niezwykłe i konfrontacji z tym, co nieznane, podczas której protagonista spotyka dziwnych ludzi i odwiedza obce miejsca oraz przyswaja to, co odmienne i łączy je z tym, co oswojone. Elementy obu tych koncepcji można znaleźć w powieści <em>Droga do Tall Muṭrān</em> (2005) irackiego pisarza ‘Alego Badra. Bohater tej powieści i zarazem jej narrator to były żołnierz, który walczył na froncie wojny iracko-irańskiej w latach 80. XX wieku. Udaje się on w podróż z Bagdadu do miasteczka Tall Muṭrān nieopodal Mosulu, by podjąć pracę jako nauczyciel języka arabskiego w chrześcijańskiej szkole. W ten sposób wkracza do nieznanego mu świata mniejszości etnicznych i religijnych w północnym Iraku: Kurdów, Asyryjczyków i Jezydów. Poznaje nie tylko zwyczaje i lokalne legendy tej hermetycznej małomiasteczkowej społeczności, lecz i jej ciemne sekrety. Jak się jednak okazuje, Tall Muṭrān i jego mieszkańcy to tylko sen, z którego bohater budzi się do rzeczywistości. Celem artykułu jest po pierwsze przedstawienie, w jaki sposób Badr odwołuje się w omawianej powieści do obu koncepcji podróży – jako przygody i konfrontacji z nieznanym; po drugie zaś wskazanie na zastosowane przez autora postmodernistyczne strategie literackie, które potęgują w czytelniku wrażenie niesamowitości owej konfrontacji.<strong></strong></p>