تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال
پژوهش حاضر، تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی را بر سطوح sICAM-1 و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال بررسی کرده است. 44 زن سالم با میانگین سنی 6/1±2/20 سال و شاخص تودهی بدنی3±8/20 کیلوگرم بر مترمربع در چهار گروه: استقامتی، مقاومتی، ترکیبی و کنترل (هر گروه 11 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به مدت...
Main Authors: | , |
---|---|
Format: | Article |
Language: | fas |
Published: |
Sport Sciences Research Institute
2015-11-01
|
Series: | فیزیولوژی ورزشی |
Subjects: | |
Online Access: | http://spj.ssrc.ac.ir/article_529_4505029a1dfb2f70a005e8e442efba3a.pdf |
id |
doaj-c0265d7cb4d349f58cd0cdf83ea020e7 |
---|---|
record_format |
Article |
spelling |
doaj-c0265d7cb4d349f58cd0cdf83ea020e72020-11-25T00:38:31ZfasSport Sciences Research Instituteفیزیولوژی ورزشی2322-164X2476-70502015-11-0172785100529تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعالهلاله شافعی0داریوش شیخ الاسلامی وطنی1دانشگاه کردستاندانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه کردستانپژوهش حاضر، تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی را بر سطوح sICAM-1 و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال بررسی کرده است. 44 زن سالم با میانگین سنی 6/1±2/20 سال و شاخص تودهی بدنی3±8/20 کیلوگرم بر مترمربع در چهار گروه: استقامتی، مقاومتی، ترکیبی و کنترل (هر گروه 11 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. تمرین استقامتی شامل بلوکهای ایروبیک و تمرین مقاومتی به صورت کار با وزنه بود. در برنامهی ترکیبی، افراد یک جلسه برنامهی تمرین قدرتی و جلسهی بعد، برنامهی تمرین استقامتی را انجام دادند. خونگیری 36ساعت قبل و مجدداً 36 ساعت پس از خاتمه تمرینات انجام شد. یافتههای پژوهش با استفاده از آزمون ANOVA با اندازهگیریهای مکرر نشان داد که سطوح sICAM-1 در گروه مقاومتی (0.0001>P) و ترکیبی (0.0001>P) کاهش معنادار داشت، ولی در گروه استقامتی این کاهش معنادار نبود. تغییرات انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در هیچیک از گروهها معنادار نبود. اما مقادیر گلوکز ناشتا در گروه ترکیبی افت معناداری داشت (0.01=P)، درحالیکه در سایر گروهها بدون تغییر بود. همچنین، در ارتباط با هیچیک از متغیرها، تغییرات بین گروهی معناداری مشاهده نگردید. به نظر میرسد که تمرینات ترکیبی در مدت و شدت اعمالشده (در مقایسه با تمرینات استقامتی)، بر سطوح مولکول چسبان اثرگذاری بیشتری دارد. اما جهت بهبود مقاومت به انسولین، شدت برنامهی تمرینی بیشتری مورد نیاز میباشد.http://spj.ssrc.ac.ir/article_529_4505029a1dfb2f70a005e8e442efba3a.pdfتمرینات ترکیبیانسولینگلوکزمولکول چسبان سلولی |
collection |
DOAJ |
language |
fas |
format |
Article |
sources |
DOAJ |
author |
هلاله شافعی داریوش شیخ الاسلامی وطنی |
spellingShingle |
هلاله شافعی داریوش شیخ الاسلامی وطنی تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال فیزیولوژی ورزشی تمرینات ترکیبی انسولین گلوکز مولکول چسبان سلولی |
author_facet |
هلاله شافعی داریوش شیخ الاسلامی وطنی |
author_sort |
هلاله شافعی |
title |
تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال |
title_short |
تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال |
title_full |
تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال |
title_fullStr |
تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال |
title_full_unstemmed |
تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال |
title_sort |
تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sicam و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال |
publisher |
Sport Sciences Research Institute |
series |
فیزیولوژی ورزشی |
issn |
2322-164X 2476-7050 |
publishDate |
2015-11-01 |
description |
پژوهش حاضر، تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی را بر سطوح sICAM-1 و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال بررسی کرده است. 44 زن سالم با میانگین سنی 6/1±2/20 سال و شاخص تودهی بدنی3±8/20 کیلوگرم بر مترمربع در چهار گروه: استقامتی، مقاومتی، ترکیبی و کنترل (هر گروه 11 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. تمرین استقامتی شامل بلوکهای ایروبیک و تمرین مقاومتی به صورت کار با وزنه بود. در برنامهی ترکیبی، افراد یک جلسه برنامهی تمرین قدرتی و جلسهی بعد، برنامهی تمرین استقامتی را انجام دادند. خونگیری 36ساعت قبل و مجدداً 36 ساعت پس از خاتمه تمرینات انجام شد. یافتههای پژوهش با استفاده از آزمون ANOVA با اندازهگیریهای مکرر نشان داد که سطوح sICAM-1 در گروه مقاومتی (0.0001>P) و ترکیبی (0.0001>P) کاهش معنادار داشت، ولی در گروه استقامتی این کاهش معنادار نبود. تغییرات انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در هیچیک از گروهها معنادار نبود. اما مقادیر گلوکز ناشتا در گروه ترکیبی افت معناداری داشت (0.01=P)، درحالیکه در سایر گروهها بدون تغییر بود. همچنین، در ارتباط با هیچیک از متغیرها، تغییرات بین گروهی معناداری مشاهده نگردید. به نظر میرسد که تمرینات ترکیبی در مدت و شدت اعمالشده (در مقایسه با تمرینات استقامتی)، بر سطوح مولکول چسبان اثرگذاری بیشتری دارد. اما جهت بهبود مقاومت به انسولین، شدت برنامهی تمرینی بیشتری مورد نیاز میباشد. |
topic |
تمرینات ترکیبی انسولین گلوکز مولکول چسبان سلولی |
url |
http://spj.ssrc.ac.ir/article_529_4505029a1dfb2f70a005e8e442efba3a.pdf |
work_keys_str_mv |
AT hlạlhsẖạfʿy tạtẖyrtmrynạtạstqạmtymqạwmtywtrḵybybrsṭwḥ1sicamwmqạwmtbhạnswlyndrznạngẖyrfʿạl AT dạrywsẖsẖykẖạlạslạmywṭny tạtẖyrtmrynạtạstqạmtymqạwmtywtrḵybybrsṭwḥ1sicamwmqạwmtbhạnswlyndrznạngẖyrfʿạl |
_version_ |
1725297110476128256 |