| Summary: | Prawidłowa diagnostyka łysienia u kobiet umożliwia wdrożenie leczenia warunkującego sukces terapeutyczny.Łysienie androgenne wymaga oznaczenia stężenia androgenów (testosteronu, 3α-androstendiolu, dehydroepiandrosteronu)oraz białka wiążącego hormony płciowe w surowicy. W diagnostyce różnicowej oprócznadmiaru androgenów należy brać pod uwagę inne choroby ogólnoustrojowe: nadczynność bądź niedoczynnośćtarczycy, hiperinsulinemię, zespół policystycznych jajników lub hiperprolaktynemię. Dlatego przydatne wydajesię oznaczanie dodatkowo tyreotropiny, tyroksyny, prolaktyny, glikemii i insulinemii. W leczeniu łysienia androgennegonajwiększą rolę odgrywają antyandrogeny: spironolakton, octan cyproteronu, często w połączeniuz doustną tabletką antykoncepcyjną. Wykorzystywane są również inhibitory 5α-reduktazy: finasteryd, duosterydoraz stosowany miejscowo minoksydyl.
|
|---|
