Síndrome X fráxil, os inicios da comunicación e a linguaxe

• Main Authors: Beatriz López-González, María Lorena Pernas-Cortiñas
• Format: Article
• Language: English
• Published: Universidad de A Coruña 2015-11-01
• Series: Revista de Estudios e Investigación en Psicología y Educación
• Subjects: Síndrome X-fráxil; logopedia; S.A.A.C.; intervención en contornas naturais
• Online Access: https://revistas.udc.es/index.php/reipe/article/view/135

A síndrome X fráxil é un trastorno xenético debido á mutación dun xen que produce unha proteína necesaria para o desenvolvemento cerebral. Pola súa incidencia considérase a primeira causa de diversidade funcional mental hereditaria. Algunhas das característas que poden presentar as persoas que presenta esta síndrome son: afectación intelectual, falta de atención, hiperactividade, ansiedade e humor inestable... As persoas con Síndrome X fráxil acostuman a presentar dificultades na adquisición da linguaxe e fala. No presente traballo exponse unha intervención logopédica realizada cun cativo de seis anos con Síndrome X fráxil que carece de linguaxe e estratexias de comunicación o cal fai que presente un gran número de problemas de comportamento en diferentes ámbitos. O obxetivo xeral deste traballo é coñecer a repercusión do emprego destas estratexias na comunicación do cativo. Os obxectivos específicos son : Coñecer os beneficios que se poden acadar ao longo do tempo coa combinación deste tipo de intervencións, identificar as repercusións no desenvolvemento xeral do suxeito e dilucidar a influencia destas intervencións no comportamento. Pártese dunha avaliación inicial na que se recolle o estado de desenvolvemento do neno facendo especial fincapé nos aspectos relativos à comunicación, socialización, comportamento... A continuación deséñase e impleméntase un programa de intervención ao longo de doce meses empregando diferentes tipos de extratexias para facilitar a adquisición da comunicación e linguaxe. Este programa conta con diferentes vías de intervención motivadoras con signos e pictogramas apoiadas en estratexias desenroladas en contorna natural. Para rematar cunha avaliación final na que se identifican os avances acadados ao longo deste período. Os resultados sinalan que este tipo de intervencións aumentan as posibilidades de comprensión da contorna mellorando a adquisición de habilidades comunicativas. Pódese concluir dicindo que este tipo de metodoloxía permiten unha aprendizaxe funcional moito mais áxil e significativa nunha contorna menos estructurada e máis motivante.