وضعیت رشته علوم سیـاسى در ایــــران

• Main Author: محمد باوی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Bagher al-Olum University 1998-12-01
• Series: علوم سیاسی
• Online Access: http://psq.bou.ac.ir/article_7571_a6999fa136f8ff6ee4377169d94825a3.pdf
• ISSN: 1735-0557; 2645-5773

در این مقاله سعى کردم به اختصار تحولات علم سیاست، مشکلات آن، عوامل مؤر<br /> بر پیدایى چنین وضعیتى را بررسى کنم. همچنانکه گفتم، حاکمیت نظامهاى سیاسى<br /> خودکامه و فقدان فضاى مباحثه و نقادى از یک سو و دورى دانشوران علم سیاست از<br /> مطالعه مستقیم جامعه ایرانى و نظریه‏پردازى بر مبناى نظریه‏هاى مربوط به سیاست و<br /> حکومت در جوامع غربى از سوى دیگر، از مهمترین عوامل انزواى علم سیاست در<br /> ایران است. انقلاب اسلامى ایران توانست جریان بومى‏گرایى را که پیش از انقلاب پا<br /> گرفته بود، تقویت و تشدید کند. اما از سوى دیگر به عللى چند از قبیل حاکمیت فضاى<br /> انقلابى، تهدید موجودیت انقلاب اسلامى و نظام جمهورى اسلامى در دهه‏نخست<br /> انقلاب و مهمتر از همه حضور مستمر برخى عناصر فرهنگ سیاسى به جا مانده از قرنها<br /> حاکمیت ساختار سیاسى استبدادى در این مرز و بوم؛ علم سیاست نتوانست از موهبت<br /> فضاى آزادانه مباحثه سیاسى و نقادى علمى به اندازه کافى بهره‏مند گردد و در نتیجه گذار<br clear="all" /> آن از وضعیت بحرانى‏اش همچنان به تاخیر افتاده است. آنچه که حمید عنایت، بیست و<br /> چند سال پیش در باره وضعیت علم سیاست در ایران نوشته، همچنان صادق است: <em>پیداست که علوم سیاسى به معناى درست این اصطلاح هنوز در ایران مراحل مقدماتى خود<br /> را مى‏پیماید و تا مرحله پختگى و بارورى، راهى دراز در پیش دارد. هنوز کوشش بسیار باید تا<br /> دانش سیاسى ژرف‏بینانه‏اى با بهره‏گیرى از تازه‏ترین دانسته‏هاى بشر روزگار، و بر اساس شناخت<br /> خصوصیات سیاسى و اقتصادى جامعه ایرانى پدید آید و راهنماى کردار سیاسى شود. حصول<br /> این مراحل، گذشته از لوازم و مقدمات علمى، به امکان برخورد آرا و نظریات و برخوردارى از<br /> روحیه شکیبایى و تساهل در برابر عقاید خلاف عرف نیاز دارد</em>