| Summary: | Artykuł opisuje zwyczaje żywieniowe mnichów przestrzegających Reguły Benedykta z Nursji (zm. 547). Ten italski organizator życia monastycznego okazał się dobrym pedagogiem i obserwatorem, poznał naturalne potrzeby człowieka i w swojej regule nie przepisał niczego, co przekraczało ludzkie możliwości. Z pewnością znał on też podstawowe prawa chronobiologii, czyli współczesnej nauki zajmującej się biologicznymi rytmami zachodzącymi w organizmach żywych. Człowiek powinien postępować zgodnie z naturą i swoim biologicznym zegarem, jeśli chce zachować zdrowie duszy i ciała. Jednak we wspólnocie klasztornej cenobitów nikt nie mógł postępować zgodnie z własnymi indywidualnymi potrzebami, lecz wszyscy podporządkowywali się odgórnym prawom Reguły. Trzymali się więc ściśle pór posiłków i zasiadali do wspólnego stołu zgodnie z ustalonym harmonogramem. Rodzaj diety dostosowywali oni do swojego trybu życia, to znaczy aktywności fizycznej i umysłowej. Jadali zazwyczaj proste posiłki składające się z mało przetworzonych produktów żywnościowych. Wystarczały im warzywa, owoce i chleb, a wszystko to jadali w ciągu dnia, kiedy było jeszcze widno. Wówczas łatwiej mogli spalać energię, potrzebną do wykonywania pracy. Pod wieczór zaś nie zasiadali do stołu, lecz przygotowywali organizmy do odpoczynku. Cenobici zawsze starali się zaspokoić swoje naturalne potrzeby i nigdy nie pozostawali wygłodzeni, dzięki temu nie odczuwali irytacji, mogli skuteczniej modlić się i pracować. Dbając o swoje ciała wpływali też na rozwój życia duchowego.
|
|---|
