Mirrors of Time and Agents of Action Indonesia’s Claimed Cultural Objects and Decolonisation, 1947-1978

• Main Author: Caroline Drieënhuizen
• Format: Article
• Language: English
• Published: Open Journals 2018-06-01
• Series: BMGN: Low Countries Historical Review
• Online Access: https://bmgn-lchr.nl/article/view/6793

In this article I will contend that decolonisation of colonial collections is not only about repatriation of cultural objects or researching object’s provenance. A few years ago, historian Claire Wintle argued how material culture both reflected and exercised agency on processes of decolonization. Here will be shown how decolonisation, the attempts of undoing colonialism, the repositioning of political relations and reformulation of identities and attitudes, was already stimulated, in both Indonesia and the Netherlands, by Indonesia’s nationalistic claims on Netherlands owned objects. These claims and resulting discussion on object’s possible restitution were more than anything else about political and cultural ownership, representation, legitimation and authorization. This will be illustrated by the history and background of one of Indonesia’s earliest claims on return of cultural patrimony: the Nāgarakrtāgama, Prajñāpāramitā and the Dubois collection of fossils. This article is part of the forum 'Decolonisation and colonial collections: An unresolved conflict' In dit artikel wordt gesteld dat dekolonisatie van koloniale collecties niet enkel begrepen moet worden als zijnde de teruggave van cultureel erfgoed naar het land van herkomst of als een onderzoek naar de herkomst van objecten. Claire Wintle betoogde enkele jaren geleden dat materiële cultuur niet enkel dekolonisatieprocessen reflecteerde, maar er ook invloed op uitoefende. Ik laat zien hoe dekolonisatie, als de poging tot het ongedaan maken van kolonialisme, de herpositionering van politieke relaties en herbepaling van identiteiten en mentaliteiten, reeds gestimuleerd werd door nationalistisch geïnspireerde Indonesische claims op objecten die zich in Nederlands bezit bevonden. Deze claims en de daaruit voortvloeiende restitutie-discussies draaiden om niets anders dan politiek en cultureel eigenaarschap, representatie, legitimatie en authorisatie. Dit wordt geïllustreerd aan de hand van de geschiedenis en achtergrond van één van de vroegste claims van Indonesië op teruggave van cultureel erfgoed: de Nāgarakrtāgama, Prajñāpāramitā en collectie fossielen van Dubois.   Dit artikel is onderdeel van het forum 'Decolonisation and colonial collections: An unresolved conflict'