Allopourinol Effect on Reducing Proteinuria in Diabetic Retinopathy
مقدمه: نفروپاتی دیابتی شایعترین علت نارسایی انتهایی کلیه (ESRD) است. در ایجاد نفروپاتی دیابتی علاوه بر عواملی چون آنژیوتانسین II، سیتوکینها و فاکتورهای رشد عروقی (VEGF)، اسید اوریک نیز ممکن است نقش داشته باشد. بنابراین، عوامل کاهش دهندهی اسید اوریک سرم ممکن است در درمان نفروپاتی دیابتی مؤثر باشد....
Main Authors: | , , , , |
---|---|
Format: | Article |
Language: | fas |
Published: |
Vesnu Publications
2010-07-01
|
Series: | مجله دانشکده پزشکی اصفهان |
Online Access: | http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/623 |
id |
doaj-a055774c208447eda9dd464dfba822f7 |
---|---|
record_format |
Article |
spelling |
doaj-a055774c208447eda9dd464dfba822f72020-11-25T02:34:23ZfasVesnu Publications مجله دانشکده پزشکی اصفهان1027-75951735-854X2010-07-0128107449Allopourinol Effect on Reducing Proteinuria in Diabetic RetinopathyAli Momeni0Shahrzad Shahidi1Shiva Seirafian2Shahram Taheri3Soleiman Kheiri4Isfahan Kidney Diseases Research Center, Assistant Professor, Department of Nephrology, School of Medicine, Shahrekord University of Medical Sciences, ShahrekordIsfahan Kidney Diseases Research Center, Associate Professor, Department of Nephrology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, IsfahanIsfahan Kidney Diseases Research Center, Associate Professor, Department of Nephrology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, IsfahanIsfahan Kidney Diseases Research Center, Associate Professor, Department of Nephrology, School of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, IsfahanAssistant Professor, Department of Statistics, School of Medicine, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekordمقدمه: نفروپاتی دیابتی شایعترین علت نارسایی انتهایی کلیه (ESRD) است. در ایجاد نفروپاتی دیابتی علاوه بر عواملی چون آنژیوتانسین II، سیتوکینها و فاکتورهای رشد عروقی (VEGF)، اسید اوریک نیز ممکن است نقش داشته باشد. بنابراین، عوامل کاهش دهندهی اسید اوریک سرم ممکن است در درمان نفروپاتی دیابتی مؤثر باشد. روشها: در یک مطالعهی مورد-شاهد و دوسوکور، 40 بیمار مبتلا به دیابت تیپ دو و نفروپاتی به دو گروه 20 تایی تقسیم شدند. به شرط آن که حداقل mg 500 پروتئین در ادرار 24 ساعته داشته باشند و کراتینین سرم آنان کمتر از mg/dl 3 باشد. در بیماران گروه مورد، روزانه mg 100 آلوپورینول و گروه شاهد دارونما تجویز شد. در هر دو گروه، داروهای ضد فشار خون بالا و داروهای محافظت کنندهی کلیه (مهار کنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مهار کنندههای گیرندهی آنژیوتانسین) با دوز قبل ادامه یافت و در طول مطالعه تغییر نکرد. یافتهها: در هر گروه، 9 مرد و 11 زن وجود داشت. تفاوت قابل توجهی بین سن، شاخص تودهی بدنی (BMI)، مدت دیابت، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، FBS، BUN، Cr، K سرم و حجم ادرار بیماران 2 گروه وجود نداشت ( 05/0 < P). پروتئین ادرار 24 ساعته در گروه مورد در ابندای مطالعه 1047 ± 1756و پس از چهار ماه 767 ± 1011 بود و اسید اوریک سرم در ابتدای مطالعه 21/1 ± 91/5 و پس از 4 ماه 79/0 ± 3/5 بود که به طور قابل ملاحظهای نسبت به گروه شاهد کمتر بود (05/0 > P). نتیجهگیری: آلوپورینول با دوز پایین (mg 100 روزانه) باعث کاهش پروتئینوری بیماران پس از 4 ماه مصرف شد که احتمال میرود با مکانیسم کاهش اسید اوریک سرم بوده است. بنابراین آلوپورینول ممکن است به عنوان یک درمان کمکی، ارزان و کم عارضه در بیماران با نفروپاتی دیابتی مفید باشد. واژگان کلیدی: نفروپاتی دیابتی، اسید اوریک، آلوپورینول، پروتئینوری Results: Each group consisted of 9 men and 11 women. There were no difference between two groups, regarding age, body-mass index (BMI), duration of diabetes, systolic and diastolic blood pressure, fasting blood sugar, serum Blood-urine nitrogen (BUN), serum creatinine (Cr), serum potassium, and urine volume (p>0.05). Serum level of uric acid and 24 hour urine protein were significantly lower in control group, after four months of receiving allopurinol, compared with control group (phttp://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/623 |
collection |
DOAJ |
language |
fas |
format |
Article |
sources |
DOAJ |
author |
Ali Momeni Shahrzad Shahidi Shiva Seirafian Shahram Taheri Soleiman Kheiri |
spellingShingle |
Ali Momeni Shahrzad Shahidi Shiva Seirafian Shahram Taheri Soleiman Kheiri Allopourinol Effect on Reducing Proteinuria in Diabetic Retinopathy مجله دانشکده پزشکی اصفهان |
author_facet |
Ali Momeni Shahrzad Shahidi Shiva Seirafian Shahram Taheri Soleiman Kheiri |
author_sort |
Ali Momeni |
title |
Allopourinol Effect on Reducing Proteinuria in Diabetic Retinopathy |
title_short |
Allopourinol Effect on Reducing Proteinuria in Diabetic Retinopathy |
title_full |
Allopourinol Effect on Reducing Proteinuria in Diabetic Retinopathy |
title_fullStr |
Allopourinol Effect on Reducing Proteinuria in Diabetic Retinopathy |
title_full_unstemmed |
Allopourinol Effect on Reducing Proteinuria in Diabetic Retinopathy |
title_sort |
allopourinol effect on reducing proteinuria in diabetic retinopathy |
publisher |
Vesnu Publications |
series |
مجله دانشکده پزشکی اصفهان |
issn |
1027-7595 1735-854X |
publishDate |
2010-07-01 |
description |
مقدمه: نفروپاتی دیابتی شایعترین علت نارسایی انتهایی کلیه (ESRD) است. در ایجاد نفروپاتی دیابتی علاوه بر عواملی چون آنژیوتانسین II، سیتوکینها و فاکتورهای رشد عروقی (VEGF)، اسید اوریک نیز ممکن است نقش داشته باشد. بنابراین، عوامل کاهش دهندهی اسید اوریک سرم ممکن است در درمان نفروپاتی دیابتی مؤثر باشد.
روشها: در یک مطالعهی مورد-شاهد و دوسوکور، 40 بیمار مبتلا به دیابت تیپ دو و نفروپاتی به دو گروه 20 تایی تقسیم شدند. به شرط آن که حداقل mg 500 پروتئین در ادرار 24 ساعته داشته باشند و کراتینین سرم آنان کمتر از mg/dl 3 باشد. در بیماران گروه مورد، روزانه mg 100 آلوپورینول و گروه شاهد دارونما تجویز شد. در هر دو گروه، داروهای ضد فشار خون بالا و داروهای محافظت کنندهی کلیه (مهار کنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مهار کنندههای گیرندهی آنژیوتانسین) با دوز قبل ادامه یافت و در طول مطالعه تغییر نکرد.
یافتهها: در هر گروه، 9 مرد و 11 زن وجود داشت. تفاوت قابل توجهی بین سن، شاخص تودهی بدنی (BMI)، مدت دیابت، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، FBS، BUN، Cr، K سرم و حجم ادرار بیماران 2 گروه وجود نداشت ( 05/0 < P). پروتئین ادرار 24 ساعته در گروه مورد در ابندای مطالعه 1047 ± 1756و پس از چهار ماه 767 ± 1011 بود و اسید اوریک سرم در ابتدای مطالعه 21/1 ± 91/5 و پس از 4 ماه 79/0 ± 3/5 بود که به طور قابل ملاحظهای نسبت به گروه شاهد کمتر بود (05/0 > P).
نتیجهگیری: آلوپورینول با دوز پایین (mg 100 روزانه) باعث کاهش پروتئینوری بیماران پس از 4 ماه مصرف شد که احتمال میرود با مکانیسم کاهش اسید اوریک سرم بوده است. بنابراین آلوپورینول ممکن است به عنوان یک درمان کمکی، ارزان و کم عارضه در بیماران با نفروپاتی دیابتی مفید باشد.
واژگان کلیدی: نفروپاتی دیابتی، اسید اوریک، آلوپورینول، پروتئینوری
Results: Each group consisted of 9 men and 11 women. There were no difference between two groups, regarding age, body-mass index (BMI), duration of diabetes, systolic and diastolic blood pressure, fasting blood sugar, serum Blood-urine nitrogen (BUN), serum creatinine (Cr), serum potassium, and urine volume (p>0.05). Serum level of uric acid and 24 hour urine protein were significantly lower in control group, after four months of receiving allopurinol, compared with control group (p |
url |
http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/623 |
work_keys_str_mv |
AT alimomeni allopourinoleffectonreducingproteinuriaindiabeticretinopathy AT shahrzadshahidi allopourinoleffectonreducingproteinuriaindiabeticretinopathy AT shivaseirafian allopourinoleffectonreducingproteinuriaindiabeticretinopathy AT shahramtaheri allopourinoleffectonreducingproteinuriaindiabeticretinopathy AT soleimankheiri allopourinoleffectonreducingproteinuriaindiabeticretinopathy |
_version_ |
1724809135262793728 |