| Summary: | Ludzka działalność to obecnie obok zmian klimatycznych podstawowy czynnik zagrażający terenom bagiennym na całym świecie. Główne zagrożenia to zabiegi odwadniające oraz eksploatacja złóż torfowych. Na negatywną działalność człowieka w sposób szczególny narażone są ekosystemy wrażliwe, do jakich niewątpliwie należą torfowiska, szczególnie typu wysokiego. Głównymi komponentami tych ekosystemów są rośliny stenotopowe, co w znaczący sposób wpływa na ich podatność na szybką degradację. Nawet niewielkie zmiany w hydrologii złoża wywołują daleko posunięte zmiany w składzie i strukturze zbiorowisk roślinnych. Zmiany te powodują z kolei zakłócenia w przebiegu procesu torfotwórczego. Dlatego niezmiernie ważne jest, aby na obszarach poddanych silnej antropopresji poznać aspekty funkcjonowania tych cennych ekosystemów.
Celem niniejszej pracy była ocena stanu procesu torfotwórczego na jednym z torfowisk Kotliny Orawsko-Nowotarskiej. Badania z wykorzystaniem metody kanadyjskiej opracowanej przez Rochefort i in. [1997] zostały przeprowadzone na torfowisku Baligówka. Na badanym obiekcie największym średnim stopniem pokrycia odznaczają się rośliny naczyniowe (49,9%), nieco mniejszym mchy torfowce (46,76%). Najmniejszy obszar, zaledwie 2,28%, zajmują tzw. pozostałe mchy. Badania wykazały duże różnice w przebiegu procesu torfotwórczego w 3 wyróżnionych strefach badawczych. Najniższym stopniem pokrycia przez najważniejszą grupę roślin – mchy torfowce – wykazała się strefa poeksploatacyjna (31,28%). Najlepsze warunki do rozwoju roślinności torfotwórczej panują w centralnej części kopuły, która zachowała stosunkowo naturalny charakter.
|
|---|
