Różnorodność przebiegu klinicznego choroby kociego pazura

• Main Authors: Katarzyna Mazur‑Melewska, Tomasz Macedulski, Joanna Prusinowska, Anna Mania, Paweł Kemnitz, Magdalena Figlerowicz, Wojciech Służewski
• Format: Article
• Language: English
• Published: Medical Communications Sp. z o.o. 2012-07-01
• Series: Pediatria i Medycyna Rodzinna
• Subjects: choroba kociego pazura; Bartonella henselae; dziecko; limfadenopatia lokalna; choroba zakaźna
• Online Access: http://www.pimr.pl/index.php/wydawnictwa/2012-vol-8-no-2/roznorodnosc-przebiegu-klinicznego-choroby-kociego-pazura?aid=322

Choroba kociego pazura, czyli zakażenie bakterią Bartonella henselae, jest w Polsce rzadko rozpoznawaną choro‑ bą zakaźną. Na świecie choroba kociego pazura występuje wkażdej grupie wiekowej. Dzieci są populacją szczegól‑ nie narażoną na zakażenie ze względu na bliski, często niekontrolowany przez osoby dorosłe, kontakt ze zwierzę‑ tami domowymi. Do zakażenia człowieka dochodzi poprzez ugryzienie lub podrapanie skóry przez zainfekowane zwierzę: kota, świnkę morską, królika, sporadycznie psa. Zmianę pierwotną stanowi grudka pojawiająca się w miej‑ scu zadrapania, stopniowo przechodząca w strup oraz narastająca, bolesna limfadenopatia, która może utrzymy‑ wać się do kilku miesięcy. Współistniejące z nimi: wysoka gorączka, zlewne poty oraz znaczne osłabienie pacjenta sugerują rozpoznanie procesu nowotworowego. U około 10% pacjentów występuje pozawęzłowa postać zakaże‑ nia, która manifestuje się: zapaleniem wsierdzia, mózgu, siatkówki i naczyniówki, wątroby oraz rumieniem guzo‑ watym. W pracy przedstawiono przypadki kliniczne zachorowań na chorobę kociego pazura o odmiennym prze‑ biegu, który zależny był przede wszystkim od czasu, jaki upłynął od kontaktu z chorym zwierzęciem do momentu rozpoznania. Podkreślono znaczenie prawidłowo przeprowadzonego wywiadu dotyczącego kontaktu pacjenta ze zwierzętami domowymi oraz wczesnego rozpoznania choroby u dzieci, jako czynników zdecydowanie popra‑ wiających efektywność leczenia choroby kociego pazura. Prawidłowe rozpoznanie choroby w formie pierwotnej przez pediatrę lub lekarza rodzinnego zmniejsza traumatyzację małego pacjenta powodowaną dodatkowymi bada‑ niami diagnostycznymi mającymi na celu wykluczenie choroby nowotworowej.