اثرات باکتریهای محرک رشد و سطوح آبیاری بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد کتان روغنی (Linum usitatissimum L.)

• Main Authors: ساناز رجبی‌خمسه, عبدالرزاق دانش شهرکی, محمد رفیعی‌الحسینی, کرامت‌الله سعیدی, مهدی قبادی‌نیا
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Islamic Azad University, Tabriz Branch 2019-06-01
• Series: Ikufīziyuluzhī-i Giyāhān-i Zirā̒ī
• Subjects: آزوسپیریلیوم; پرایمینگ; سودوموناس; فتوسنتز; PGPR
• Online Access: http://jcep.iaut.ac.ir/article_666250_e45794ecd27b12e0edbb2db46199a617.pdf

به­منظور بررسی تاثیر باکتری‌های محرک رشد و سطوح مختلف آبیاری بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد کتان روغنی، آزمایشی به­صورت کرت‌های خرد ‌شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد در سال زراعی 1394 اجرا شد. فاکتور اصلی شامل سه سطح آبیاری (100 درصد آبیاری کامل، به­عنوان شاهد، 75 و 50 درصد آبیاری کامل) و فاکتور فرعی در هفت سطح کاربرد باکتری‌محرک رشد گیاه (عدم تلقیح باکتریایی، به­عنوان شاهد و تلقیح بذر با باکتری‌های <em>Bacillus</em> SP<em>.</em> strain1، <em>Bacillus</em> SP<em>.</em> strain2، <em>Bacillus amyloliquefaciens، Azotobacter chroococcum، Pseudomonas putida </em>و <em>Azospirillium lipoferum</em>) بودند. اثرات متقابل آبیاری و تلقیح باکتریایی، بر محتوای آب نسبی برگ، پایداری غشای سلولی، محتوای کلروفیل‌های a، b، کاروتنوئید و نسبت کلروفیل‌های a/b، کارایی مصرف آب، تعداد کپسول در بوته، وزن هزار دانه و عملکرد دانه معنی‌دار ولی بر تعداد دانه در کپسول غیرمعنی‌دار برآورد شدند. بیشترین مقادیر در صفات مورد بررسی در هر سطح آبیاری متعلق به تیمارهای باکتریایی بود. بیشترین عملکرد دانه در تیمار باسیلوس سویه 1 در 100 درصد آبیاری کامل با افزایش 62 درصدی نسبت به تیمار شاهد حاصل شد. در بررسی اثر اصلی آبیاری بر تعداد دانه در کپسول، تیمار آبیاری کامل با تفاوت معنی‌دار نسبت به سایر سطوح از بیشترین تعداد دانه در کپسول برخوردار بود، تیمار باسیلوس آمیلولیکوفسینس در میان تیمارهای باکتریایی، بیشترین تعداد دانه در کپسول را نشان داد به گونه‌ای که افزایش معنی‌داری نسبت به تیمار عدم تلقیح داشت. تیمارهای باسیلوس سویه 1، باسیلوس آمیلولیکوفسینس و ازتوباکتر نسبت به سایر تیمارهای باکتریایی از تاثیر بیشتری بر افزایش صفات مورد بررسی تحت شرایط نرمال و تنش برخوردار بودند. با توجه به نتایج این پژوهش، استفاده از باکتری‌های محرک رشد می‌توانند موجب افزایش تولید در گیاه کتان روغنی تحت شرایط کمبود آب شوند.