| Summary: | Autor wyróżnia cztery rodzaje krytyki naukowej, rozumianej jako: 1) interpretacja teorii i modeli, pojęć i terminów, reguł i dyrektyw, która zmierza do modyfikacji tych składników lub jej celem jest odstąpienie od błędu; 2) analiza wartości poznawczych kończących się konkluzjami oscylującymi między aprobatą - kwalifikowaniem a dezaprobatą - dyskwalifikowaniem; 3) rozpatrywanie czynności i wartości poznawczych pod względem ich zgodności z doktryną uprawiania pracy naukowej; 4) czynności selekcjonujące (zasługujące też na miano „przesiewu”), prowadzące do wyboru prac kandydujących do statusu akceptowanych składników „świata trzeciego” w teatrze życia naukowego. Zdaniem Autora, krytykujący stosują dwa style gry o prawdę naukową: grę „ludzi systemu” i grę „ludzi problemu” . Artykuł zamykają konkluzje dotyczące charakteru krytyki naukowej. Krytyka nie jest jedną z form wypowiedzi w dyskursie naukowym, ale substancją wszelkich wypowiedzi w takim dyskursie - rdzeniem gry o prawdę naukową.
|
|---|
