اثر افزودن پلی‌یورتان و نانوذرات سیلیکا بر خواص رسانندگی غشای پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده

فرضیه: در سال‌های اخیر با توجه به کاهش منابع انرژی در دسترس، پیشرفت‌های شایان توجهی در زمینه مطالعه پیل‌های سوختی و به‌ویژه سلول‌های دارای متانول به‌عنوان منابع تأمین انرژی حاصل شده است. غشای الکترولیتی از اجزای مهم سلول‌های سوختی به‌شمار می‌آید که نقش انتقال پروتون و به‌دام انداختن متانول را ایفا م...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: یاسمین خسروی, شادی حسن آجیلی, محمدحسین مسلمین, معصومه طباطبایی
Format: Article
Language:fas
Published: Iran Polymer and Petrochemical Institute 2019-10-01
Series:علوم و تکنولوژی پلیمر
Subjects:
Online Access:http://jips.ippi.ac.ir/article_1682_33c96542d2e55a6bfc16c6dd8068fe53.pdf
id doaj-7f944d904f8e47508c18d31156129e09
record_format Article
spelling doaj-7f944d904f8e47508c18d31156129e092021-09-22T11:18:02ZfasIran Polymer and Petrochemical Instituteعلوم و تکنولوژی پلیمر1016-32552008-08832019-10-0132434936510.22063/jipst.2019.16821682اثر افزودن پلی‌یورتان و نانوذرات سیلیکا بر خواص رسانندگی غشای پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشدهیاسمین خسروی0شادی حسن آجیلی1محمدحسین مسلمین2معصومه طباطبایی3یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، گروه شیمی، صندوق پستی 8214810شیراز، دانشگاه شیراز، دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، بخش مهندسی شیمی، کد پستی 7193616511یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، گروه شیمی، صندوق پستی 8214810یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، گروه شیمی، صندوق پستی 8214810فرضیه: در سال‌های اخیر با توجه به کاهش منابع انرژی در دسترس، پیشرفت‌های شایان توجهی در زمینه مطالعه پیل‌های سوختی و به‌ویژه سلول‌های دارای متانول به‌عنوان منابع تأمین انرژی حاصل شده است. غشای الکترولیتی از اجزای مهم سلول‌های سوختی به‌شمار می‌آید که نقش انتقال پروتون و به‌دام انداختن متانول را ایفا می‌کند. غشای الکترولیتی باید پایداری شیمیایی و الکتروشیمیایی و نیز مقاومت مکانیکی زیادی را در شرایط عملیاتی داشته باشد. همچنین، رسانندگی پروتون زیاد برای عملکرد بهتر غشای پیل سوختی لازم است.روش‌ها: در این پژوهش، غشاهای جدید نانوکامپوزیتی به‌عنوان الکترولیت برای کاربرد در سلول‌های سوختی تهیه شدند. بدین منظور، دو نوع غشا شامل پلی‌اترسولفون سولفون‌دارشده (SPES) و آمیخته‌ آن با پلی‌یورتان (PU) به‌عنوان غشاهای پایه انتخاب شدند. ابتدا، پلی‌اتر سولفون با استفاده از سولفونیک اسید، سولفون‌دار و با PU و(SPES/PU) آمیخته شد. سپس، نانوذرات سیلیکا با درصد‌های وزنی متفاوت (3، 5 و %8 وزنی) به غشای آمیخته‌ای (SPES/PU/SiO2) اضافه شدند. خواص غشاهای  تهیه‌شده با آزمون‌های طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، پراش پرتو X، گرماوزن‌سنجی، جذب آب و متانول، اندازه‌گیری رسانندگی پروتون و میکروسکوپی الکترونی پویشی بررسی شد. یافته‌ها: نتایج توزیع مناسب PU را در غشاهای تهیه‌شده نشان داد که دلیل آن تشکیل پیوندهای هیدروژنی میان گروه‌های قطبی SPES و PU بوده است. از این‌رو، رسانندگی غشاهای آمیخته‌ای با سازوکار افزایش قطبیت نسبت به نمونه‌های خالص بدون افزایش شدید در جذب آب و متانول، %74 افزایش یافت. همچنین، افزودن نانوذرات سیلیکا به غشای آمیخته‌ای SEPS/PU و تهیه غشای نانوکامپوزیتی SPES/PU/SiO2، موجب تشکیل پیوند کووالانسی میان این ذرات با گروه‌های سولفونیک اسید در SPES، پیوند هیدروژنی با گروه‌های قطبی در SPES و PU و نیز چسبندگی بیشتر میان فازها شد. در نتیجه، شکل‌شناسی غشای نانوکامپوزیتی با سازوکار کاهش حفره‌ها و فضاهای خالی اصلاح شد. در نهایت، رسانندگی غشای نانوکامپوزیتی نسبت به نمونه خالص SPES فقط با 11 و %8 افزایش به‌ترتیب در جذب آب و متانول، %53.13 افزایش یافت.http://jips.ippi.ac.ir/article_1682_33c96542d2e55a6bfc16c6dd8068fe53.pdfغشاپیل سوختیپلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشدهپلی‌یورتاننانوذرات سیلیکا
collection DOAJ
language fas
format Article
sources DOAJ
author یاسمین خسروی
شادی حسن آجیلی
محمدحسین مسلمین
معصومه طباطبایی
spellingShingle یاسمین خسروی
شادی حسن آجیلی
محمدحسین مسلمین
معصومه طباطبایی
اثر افزودن پلی‌یورتان و نانوذرات سیلیکا بر خواص رسانندگی غشای پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده
علوم و تکنولوژی پلیمر
غشا
پیل سوختی
پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده
پلی‌یورتان
نانوذرات سیلیکا
author_facet یاسمین خسروی
شادی حسن آجیلی
محمدحسین مسلمین
معصومه طباطبایی
author_sort یاسمین خسروی
title اثر افزودن پلی‌یورتان و نانوذرات سیلیکا بر خواص رسانندگی غشای پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده
title_short اثر افزودن پلی‌یورتان و نانوذرات سیلیکا بر خواص رسانندگی غشای پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده
title_full اثر افزودن پلی‌یورتان و نانوذرات سیلیکا بر خواص رسانندگی غشای پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده
title_fullStr اثر افزودن پلی‌یورتان و نانوذرات سیلیکا بر خواص رسانندگی غشای پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده
title_full_unstemmed اثر افزودن پلی‌یورتان و نانوذرات سیلیکا بر خواص رسانندگی غشای پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده
title_sort اثر افزودن پلی‌یورتان و نانوذرات سیلیکا بر خواص رسانندگی غشای پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده
publisher Iran Polymer and Petrochemical Institute
series علوم و تکنولوژی پلیمر
issn 1016-3255
2008-0883
publishDate 2019-10-01
description فرضیه: در سال‌های اخیر با توجه به کاهش منابع انرژی در دسترس، پیشرفت‌های شایان توجهی در زمینه مطالعه پیل‌های سوختی و به‌ویژه سلول‌های دارای متانول به‌عنوان منابع تأمین انرژی حاصل شده است. غشای الکترولیتی از اجزای مهم سلول‌های سوختی به‌شمار می‌آید که نقش انتقال پروتون و به‌دام انداختن متانول را ایفا می‌کند. غشای الکترولیتی باید پایداری شیمیایی و الکتروشیمیایی و نیز مقاومت مکانیکی زیادی را در شرایط عملیاتی داشته باشد. همچنین، رسانندگی پروتون زیاد برای عملکرد بهتر غشای پیل سوختی لازم است.روش‌ها: در این پژوهش، غشاهای جدید نانوکامپوزیتی به‌عنوان الکترولیت برای کاربرد در سلول‌های سوختی تهیه شدند. بدین منظور، دو نوع غشا شامل پلی‌اترسولفون سولفون‌دارشده (SPES) و آمیخته‌ آن با پلی‌یورتان (PU) به‌عنوان غشاهای پایه انتخاب شدند. ابتدا، پلی‌اتر سولفون با استفاده از سولفونیک اسید، سولفون‌دار و با PU و(SPES/PU) آمیخته شد. سپس، نانوذرات سیلیکا با درصد‌های وزنی متفاوت (3، 5 و %8 وزنی) به غشای آمیخته‌ای (SPES/PU/SiO2) اضافه شدند. خواص غشاهای  تهیه‌شده با آزمون‌های طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، پراش پرتو X، گرماوزن‌سنجی، جذب آب و متانول، اندازه‌گیری رسانندگی پروتون و میکروسکوپی الکترونی پویشی بررسی شد. یافته‌ها: نتایج توزیع مناسب PU را در غشاهای تهیه‌شده نشان داد که دلیل آن تشکیل پیوندهای هیدروژنی میان گروه‌های قطبی SPES و PU بوده است. از این‌رو، رسانندگی غشاهای آمیخته‌ای با سازوکار افزایش قطبیت نسبت به نمونه‌های خالص بدون افزایش شدید در جذب آب و متانول، %74 افزایش یافت. همچنین، افزودن نانوذرات سیلیکا به غشای آمیخته‌ای SEPS/PU و تهیه غشای نانوکامپوزیتی SPES/PU/SiO2، موجب تشکیل پیوند کووالانسی میان این ذرات با گروه‌های سولفونیک اسید در SPES، پیوند هیدروژنی با گروه‌های قطبی در SPES و PU و نیز چسبندگی بیشتر میان فازها شد. در نتیجه، شکل‌شناسی غشای نانوکامپوزیتی با سازوکار کاهش حفره‌ها و فضاهای خالی اصلاح شد. در نهایت، رسانندگی غشای نانوکامپوزیتی نسبت به نمونه خالص SPES فقط با 11 و %8 افزایش به‌ترتیب در جذب آب و متانول، %53.13 افزایش یافت.
topic غشا
پیل سوختی
پلی‌اتر سولفون سولفون‌دارشده
پلی‌یورتان
نانوذرات سیلیکا
url http://jips.ippi.ac.ir/article_1682_33c96542d2e55a6bfc16c6dd8068fe53.pdf
work_keys_str_mv AT yạsmynkẖsrwy ạtẖrạfzwdnplyywrtạnwnạnwdẖrạtsylyḵạbrkẖwạṣrsạnndgygẖsẖạyplyạtrswlfwnswlfwndạrsẖdh
AT sẖạdyḥsnậjyly ạtẖrạfzwdnplyywrtạnwnạnwdẖrạtsylyḵạbrkẖwạṣrsạnndgygẖsẖạyplyạtrswlfwnswlfwndạrsẖdh
AT mḥmdḥsynmslmyn ạtẖrạfzwdnplyywrtạnwnạnwdẖrạtsylyḵạbrkẖwạṣrsạnndgygẖsẖạyplyạtrswlfwnswlfwndạrsẖdh
AT mʿṣwmhṭbạṭbạyy ạtẖrạfzwdnplyywrtạnwnạnwdẖrạtsylyḵạbrkẖwạṣrsạnndgygẖsẖạyplyạtrswlfwnswlfwndạrsẖdh
_version_ 1717371506407768064