ریسک فاکتورهای سی تی اسکن غیرنرمال در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس به دنبال تشنج؛ یک مطالعه مقطعی

• Main Authors: Mohammad Mehdi Forouzanfar, Shayan Bagheri Hariri
• Format: Article
• Language: English
• Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2020-01-01
• Series: طب اورژانس ایران
• Subjects: تشنج; سی تی اسکن مغزی; معیار های تصمیم گیری بالینی
• Online Access: https://journals.sbmu.ac.ir/iranjem/article/view/28594

مقدمه: نیاز به انجام تصویر برداری مغزی برای بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس به دنبال تشنج از سوالات مهم پیش روی متخصصین طب اورژانس است. این مطالعه با هدف ارزیابی ریسک فاکتورهای سی‌تی‌اسکن غیر نرمال در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس به دنبال تشنج طراحی شده است. روش‌ کار: این مطالعه مقطعی بر روی بیماران مبتلا به تشنج مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان شهدای تجریش از فروردین سال 1396 تا اسفند سال 1397 با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس صورت پذیرفت. اطلاعات دموگرافیک و فاکتورهای احتمالی مرتبط با وجود یافته های پاتولوژیک مغزی بیماران جمع آوری و ارتباط آنها با یافته های سی تی اسکن، که برای تمامی بیماران انجام شد، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: 352 بیمار با میانگین سنی 30/22±99/34 (6 ماه تا 95) سال مورد مطالعه قرار گرفتند (8/58 درصد مرد). بیشتر افراد مورد بررسی (9/40%) تحصیلاتی زیر دیپلم  داشتند. 164 (6/46%)  نفر از بیماران سابقه تشنج از دوران کودکی یا به صورت مادرزادی را داشتند و 86 (4/24%) نفر سابقه خانوادگی تشنج داشتند. 1/51 درصد داروی ضد تشنج دریافت می‌کردند و 8/31 درصد مصرف منظم دارو داشتند. بی خوابی اخیر با فراوانی 174 (4/49%) مورد و انجام فعالیت سنگین پیش از تشنج با فراوانی 11 (1/3%) مورد به ترتیب بیشترین و کمترین فراوانی را در بین فاکتورهای مستعد کننده تشنج داشتند. 138 (2/39 درصد) نفر از بیماران دارای حداقل یک یافته پاتولوژیک در تصویر برداری مغزی بودند. شایع ترین یافته ها به ترتیب خونریزی زیر دورا (1/7 درصد) و تومرهای مغزی (8/6 درصد) بودند. بر این اساس همبستگی معنی داری بین سن بالای 40 سال (001/0 > p)، حالت خوابیده هنگام تشنج (001/0 > p)، سابقه مثبت تشنج در کودکی (001/0 > p)، سابقه مثبت خانوادگی تشنج (001/0 > p)، مصرف یا قطع داروی ضد تشنج (001/0 > p)، ضربه به سر حاد (001/0 > p)، مصرف داروی ضد انعقاد (001/0 > p)، وجود تب (001/0 > p)، سابقه مثبت بدخیمی (001/0 > p)، تشنج فوکال (001/0 > p)، و سردرد (003/0 = p) و امکان وجود یافته مثبت در سی تی مغز مشاهده شد. ولی ارتباط آماری معنی‌داری بین متغیرهای جنس، زمان بروز تشنج، تحصیلات، سومصرف مواد، وجود فاکتور تحریک کننده تشنج، اختلال عصبی موضعی، کاهش سطح هوشیاری با وجود یافته پاتولوژیک در سی تی اسکن مغزی وجود نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر به نظر می رسد که شاید بتوان با استفاده از یک سری معیار های بالینی احتمال وجود ضایعه پاتولوژیک در سی تی اسکن بیماران مبتلا به تشنج را پیشگویی نمود و از انجام تصویر برداری مغزی در موارد با احتمال پایین خودداری نمود.