تاثيرآموزش بر آگاهی و عملکرد پرستاران بخش اورژانس در زمینه تریاژ بیماران

• Main Authors: Mohammad Kalantarimeibidi, Alireza Yadollahi, Samira Esfandiari
• Format: Article
• Language: English
• Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2014-08-01
• Series: طب اورژانس ایران
• Subjects: پژوهش در آموزش پرستاری؛ نگرش، عملکرد؛ تریاژ؛ طب اورژانس
• Online Access: https://journals.sbmu.ac.ir/iranjem/article/view/7274

مقدمه: بخش اورژانس به عنوان یکی از مهمترین بخش های هر بیمارستانی با انبوه بیماران مراجعه کننده رو به رو است. ارائه خدمات موثر در زمان مناسب در این بخش در سایه عملکرد کارا و موثر پرسنل آن امکان پذیر خواهد بود. لذا در این مطالعه بر آن شدیم تا تاثیر آموزش را بر میزان آگاهی و عملکرد پرستاران بخش اورژانس در زمینه تریاژ بررسی کنیم. روش کار: در این مطالعه توصیفی، میزان آگاهی و عملکرد 50 پرستار در زمینه تریاژ قبل و شش هفته بعد از برگزاری کارگاه آموزشی نه ساعته پیرامون تریاژ به سیستم شاخص میزان اورژانسی بودن (Emergency Severity Index) ارزیابی شد. افرادی که دارای حداقل شش ماه سابقه كار در بخش اورژانس بودند و طی شش ماه قبل از آغاز پژوهش هم درهیچ کارگاهی مربوط به تریاژ شرکت نکرده بودند وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات از طریق تنظیم سه پرسشنامه جداگانه شامل: اطلاعات دموگرافیک، ارزیابی و ارزیابی عملکرد انجام شد. خصوصیات دموگرافیک مورد ارزیابی شامل سن، جنس، وضعیت تاهل، سابقه کار، مدرک تحصیلی، نوع استخدام، شیفت کاری و متوسط تعداد شیفت کاری در هفته بود. به منظور ارزیابی و عملکرد دو پرسشنامه مجزا که پایایی و روایی آنها مورد آزمون و تایید قرار گرفته بود، مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و تست های آماری متناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی دار کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. يافته ها: میانگین نمره پرستاران از 1/2±5/7 به 6/1±14 افزایش یافت  .(p =0.001, r=0.049) در حیطه عملکرد نیز میانگین نمرات افراد شرکت کننده از 9/9±8/31 به 1/8±7/69 رسید (p =0.001, r= 0.87).  بین ویژگیهای فردی پرستاران و نمره آنها شش هفته پس از آموزش هیچ ارتباط معناداری یافت نشد (p > 0.05). درحالیکه بین سابقه کار پرستاری (p = 0.038)، کار در بخش اورژانس (p = 0.001)، نوع استخدام (p=0.019) و میانگین نمرات عملکرد در فاصله زمانی شش هفته پس از آموزش رابطه معناداری وجود داشت. همچنین بین نوع مدرک تحصیلی، وضعیت تاهل و جنسیت افراد شرکت کننده و میانگین نمرات آگاهی و عملکرد در فاصله زمانی شش هفته بعد از اتمام کارگاه آموزشی ارتباط معناداری به دست نیامد. نتيجه گيری: بنظر می رسد که آموزش تاثیر مثبتی بر افزایش میزان آگاهی و عملکرد پرستاران در زمینه تریاژ بیماران به روش ESI داشته باشد. بنابراین گسترش دوره های آموزش تئوری و عملی تریاژ برای پرستاران شاغل در بخش اورژانس، جهت ارتقاء آگاهی و به تبع آن کیفیت ارائه خدمات، ضروری به نظر می رسد.