| Summary: | Ogłoszenie roku 2001 Europejskim Rokiem Języków stało się okazją do podkreślenia różnorodności kulturowej i językowej Europy oraz roli kształcenia językowego jako ważnego środka wzajemnego poznania i budowania tolerancji dla różnych kultur, a także do zintensyfikowania i wzbogacenia sposobów promocji języków oraz ukazania znaczenia umiejętności językowych w procesach zatrudnienia i przepływu osób w Europie. Zarówno Unia Europejska, jak i Rada Europy wykazują dużą aktywność w promowaniu różnorodności językowej i nauczania języków. Deklaracja Bolońska, podpisana w 1999 roku, przewiduje utworzenie do roku 2010 europejskiej przestrzeni szkolnictwa wyższego. Tak rozpoczęty proces boloński ma na celu stworzenie odpowiednich warunków kształcenia na poziomie wyższym w Europie oraz przyczynienie się do zwiększenia mobilności studentów i nauczycieli akademickich. Mając świadomość wyzwań i roli, jaką szkoły wyższe muszą odegrać w jednoczącej się Europie, Komitet Naukowy Berlińskiej Konferencji „Europejski Rok Języków Obcych, Berlin 28-30 czerwca 2001” wystosował apel do władz instytucji i organizacji europejskich o współpracę w dziedzinie rozwijania oraz promowania wiedzy i umiejętności interkulturowych, a także wielojęzyczności. Zaproponowano przyjęcie Deklaracji Berlińskiej, zatytułowanej „Kształcenie językowe w szkolnictwie wyższym - kluczowy element procesu integracji europejskiej” . Autorzy projektu Deklaracji zwracają się do władz uczelni europejskich z apelem o podjęcie prac mających na celu opracowanie i wdrożenie polityki językowej dotyczącej zarówno sfery dydaktyki i badań naukowych, jak i strategii rozwoju całej instytucji. W Uniwersytecie Warszawskim, największej polskiej uczelni humanistycznej, gdzie nauczaniem języków obcych w różnej formie objętych jest rocznie około 10 tys. studentów, dotąd nie stworzono jednak dokumentu, w którym jasno i wyraźnie zostałyby sformułowane założenia polityki językowej tej uczelni.
|
|---|
