تأثیر تمرین ترکیبی بر فتوئین A، پروتئین واکنشگر C و برخی پارامترهای بیوشیمیایی در بیماران همودیالیزی

• Main Authors: رقیه فخرپور, خسرو ابراهیم, سجاد احمدی زاد, حمید طیبی خسروشاهی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Sport Sciences Research Institute 2016-12-01
• Series: فیزیولوژی ورزشی
• Subjects: بیماران همودیالیزی; تمرین ترکیبی; فتوئین A; پروتئین واکنشگرC; کیفیت زندگی
• Online Access: http://spj.ssrc.ac.ir/article_870_7de072ab428994e5e4001794445b4b18.pdf
• ISSN: 2322-164X; 2476-7050

هدف از این پژوهش، ارزیابی اثر‌بخشی تمرینات منظم ترکیبی حین دیالیز بر فاکتورهای خطر مداخله‌گر در بیماری‌های قلبی ـ عروقی بود. بدین‌منظور، ‌‌45 ‌بیمار همودیالیزی (با میانگین سنی 9/02± 61 سال و وزن 11/25± 69 کیلوگرم)‌ به‌طور تصادفی در دو گروه تمرین (24 نفر) و‌ کنترل (21 نفر) جای گرفتند. گروه تمرین در یک دوره برنامۀ تمرین ترکیبی 16 هفته‌ای شرکت نمود که تمرینات آن‌ها شامل: رکاب‌زدن به‌وسیلۀ ارگومتر و تمرینات مقاومتی پا با استفاده از وزنه در طول سه جلسۀ هفتگی دیالیز بود. پیش از شروع تمرینات و پس از پایان دورۀ تمرینی، پارامترهای مرتبط با بیماری قلبی ـ عروقی (فتوئین A و پروتئین واکنشگر C) و فاکتورهای مرتبط با عملکرد کلیه و کیفیت زندگی اندازه‌گیری گردید. ‌نتایج نشان می‌دهند که چهار ماه تمرین ترکیبی فزاینده موجب بهبود کیفیت زندگی و عملکرد بدنی بیماران دیالیزی می‌شود. براساس نتایج، تغییر معنا‌داری در مقدار فتوئین A و پروتئین واکنشگر C در اثر تمرین مشاهده نمی‌شود (P>0.05)، اما تغییر در برخی فاکتورهای مرتبط با کلسیفیکاسیون عروقی و نیز بهبود کیفیت زندگی، نشان‌دهندۀ اثر مثبت فعالیت بر این بیماران می‌باشد. با توجه به این‌که سطح اولیۀ پروتئین واکنشگر C در این بیماران بالا بوده و مقدار سطح پایه و اولیۀ فتوئین A در ‌آن‌ها بسیار پایین‌تر از افراد عادی می‌باشد، تأثیرات غیرالتهابی معنا‌دار تمرین ورزشی که در جمعیت عادی دیده می‌شود ممکن است در ‌بیماران دارای التهاب گسترده مانند بیماران دیالیزی کافی نباشد.