„Parasol noś i przy pogodzie”. Wspomnienie o Remigiuszu Kwiatkowskim (1884–1961) i jego zainteresowaniach (nie tylko) aforystyką „krainy Wiśniowego Drzewa”

• Main Author: Adam Bednarczyk
• Format: Article
• Language: deu
• Published: Nicolaus Copernicus University in Toruń 2017-12-01
• Series: Litteraria Copernicana
• Online Access: https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/LC/article/view/15461

Wypływające z <em>fin de siècle</em>’owskiego doświadczenia kryzysu poznawczego pragnienie odkrywania obcego, innego… egzotycznego, skłaniało do refleksji nad możliwościami synkretyzmu różnych tradycji i otwarcie się na komunikację interkulturową. Myśl ta wyrażała się choćby w słowach łacińskiej sentencji <em>Ex Oriente lux</em> akcentującej ówczesne literackie i artystyczne zainteresowania szeroko pojmowanym Wschodem. Ważnym miejscem na mapie Orientu w okresie Młodej Polski była Japonia, która od drugiej połowy XIX wieku przestała być jedynie odległą i odizolowaną krainą na peryferiach Azji, a wzbudzała zachwyt świeżością i oryginalnością swojej kultury. Inspiracje „japonizmem” opartym na drzeworycie <em>ukiyoe</em> i japońskim teatrze, które znalazły się w sferze zainteresowania nie tylko zachodnich, ale również polskich kręgów artystycznych, zdominowały i wpłynęły na kształt kanonów ówczesnej twórczości artystyczno-literackiej. Jednym z przedstawicieli tego bardzo licznego grona młodopolskich popularyzatorów orientalizmu, a w szczególności japonizmu, był Remigiusz Erazm Kwiatkowski – poeta, tłumacz, dziennikarz i autor znakomitych przedwojennych opracowań poświęconych szeroko rozumianemu Wschodowi, którego całokształt aktywności zawodowej i twórczości można byłoby scharakteryzować słowami „oddany służbie Rzeczypospolitej, zafascynowany Orientem”.