| Summary: | Neoliberal evrede medyada yaşanan dönüşümler, demokrasilerde yaşanan dönüşümle yakındanilişkilidir. David Harvey’nin “zapt/mülksüzleştirme yoluyla birikim” olarak kavramsallaştırdığıneoliberal dönemin sermaye birikim pratikleri, medya endüstrilerinin ekonomi-politiğine vemedya teorilerine neoliberal dönüşümün çerçevesinden yeniden bakmayı gerekli kılmaktadır. Zapt/mülksüzleştirme yoluyla birikim, şiddetin neoliberal dönemde sermaye birikim pratiklerinin ve kârmaksimizasyonunun yapısal bir parçası olduğunu netleştirmektedir. Medya ve şiddet ilişkisini ele alanönemli kuramlardan biri George Gerbner’in “ekme teorisi”dir. Ekme teorisi ile Gerbner, televizyonunbaşat hikaye anlatıcısı olarak, dünyayla kurduğumuz ilişkiye etkilerini tartışmaktaydı. Gelenekselmedyanın bir teorisi olan ekme teorisinin mutlu şiddet, acımasız dünya sendromu ve ikinci dereceetkiler gibi bazı kavramları, bu makalede ekonomi-politik bir bağlama oturtularak tartışılacaktır.Bu ekonomi-politik bağlam, neoliberalizmi sadece ekonomik bir teori olarak değil, politik bir teoriolarak da gören Harvey, Foucault, Dardot ve Laval gibi düşünürler ile Gerbner’in teorisi ve kavramlarıarasında ilişki kurularak ele alınacaktır. Bu kavramların küresel, finansal ve dijital medya çağındabugün nasıl tartışılabileceği üzerine yeniden düşünülecektir. Gerbner’in kavramlarını ekonomi-politikbir bağlamda okumak, günümüzde (ister neoliberalizmin bir krizi, istersek onun varabileceği olağan birdurak olarak okuyalım) demokrasilerdeki değişim ile birlikte ele alınması gereken ana akım medyadayaşanan dönüşümü anlamak adına son derece önemli bir kavrayış sunmaktadır.
|
|---|
