بررسی دیسپارونی و رابطه آن با تغییرات استروژنی و اختلال عملکرد جنسی زنان در نیمه دوم بارداری

مقدمه: دیسپارونی یا درد در حین مقاربت، از جمله مشکلاتی است که برخی زنان تجربه می­کنند و این مسأله به‌ویژه در دوران بارداری شدت می­یابد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی دیسپارونی و رابطه آن با تغییرات استروژنی و اختلال عملکرد جنسی در زنان باردار انجام شد. روش‌کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در طی سال‌های 9...

Full description

Bibliographic Details
Main Authors: الهه پوراکبران, بهنوش لشکری منش, مرتضی روستایی, آنیتا رمضانی, حمیده صمدی
Format: Article
Language:fas
Published: Mashhad University of Medical Sciences 2021-08-01
Series:Majallah-i Zanān, Māmā̓ī va Nāzā̓ī-i Īrān
Subjects:
Online Access:https://ijogi.mums.ac.ir/article_18736_7bc8c606e592543b922c6bba02e16752.pdf
Description
Summary:مقدمه: دیسپارونی یا درد در حین مقاربت، از جمله مشکلاتی است که برخی زنان تجربه می­کنند و این مسأله به‌ویژه در دوران بارداری شدت می­یابد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی دیسپارونی و رابطه آن با تغییرات استروژنی و اختلال عملکرد جنسی در زنان باردار انجام شد. روش‌کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در طی سال‌های 98-1397 بر روی 50 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مطب­های متخصصین زنان و زایمان و نیز روان‌شناسان بالینی شهر مشهد که با مشکل دیسپارونی مراجعه کرده بودند به‌عنوان گروه مورد و 50 نفر از زنان باردار عادی و غیرمبتلا به‌عنوان گروه شاهد انجام شد. زنان باردار در حد فاصل ماه‌های چهارم تا پنجم بارداری قرار داشتند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل اطلاعات جمعیت‌شناختی، ابزار اندازه‌گیری مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلالات محور I و II و DSM-IV، پرسشنامه استاندارد عملکرد جنسی FSFI و نیز اطلاعات مربوط به بیماری در چک‌لیست محقق‌ساخته بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمره کل عملکرد جنسی در گروه بالینی 65/5±84/6 و نمره دیسپارونی (مقاربت دردناک) 22/4±46/5 بود که نمرات گروه مورد به مراتب بالاتر از گروه شاهد بود. همچنین میزان استروژن در زنان باردار مبتلا به دیسپارونی نسبت به زنان باردار بدون دیسپارونی کاهش یافته بود و در گروه مورد 04/12±68/21 و در گروه شاهد 12/18±21/36 بود که تفاوت معناداری به لحاظ تغییرات استروژنی در این دو گروه یافت شد (05/0p<). نتیجه‌گیری: کمتر بودن سطح استروژن در ایجاد دیسپارونی مؤثر است. همچنین سابقه دیسپارونی با اختلال عملکرد جنسی مرتبط بود؛ به‌طوری‌که نمره کل عملکرد جنسی و استروژن در گروه بیمار کمتر از گروه عادی بود. آنچه شیوع دیسپارونی را بیشتر می‌کند، سابقه اختلال در عملکرد جنسی می­باشد. به‌طور کلی زنان در نمونه شاهد در عملکرد جنسی نمرات بهتر و در مقاربت دردناک، نمرات پایین‌تری گرفته و مشکل خاصی نداشتند.
ISSN:1680-2993
2008-2363