| Summary: | Celem pracy była ocena zmian stężenia Cu i Zn oraz określenie procentowego udziału poszczególnych form tych pierwiastków w roztworze glebowym. Badania prowadzono w warunkach wieloletniego doświadczenia nawozowego zlokalizowa- nego w Stacji Doświadczalnej Wydziału Rolnictwa i Biologii SGGW w Skierniewicach. Roztwór glebowy pozyskano metodą pod- ciśnieniową. Poszczególne, możliwe do wystąpienia formy miedzi i cynku w roztworze glebowym obliczono przy wykorzystaniu programu komputerowego MINTEQA2. Uzyskane wyniki badań wskazują, że stężenie Cu i Zn w roztworze glebowym zwiększa się pod wpływem wyłącznego nawożenia mineralnego (NPK). W warunkach stosowania obornika (CaNPK+FYM) zmniejsza się stęże- nie miedzi, a zwiększa stężenie cynku w roztworze glebowy m w stosunku do obiektów' o wyłącznym naw ożeniu mineralnym (NPK, CaNPK). Wapnowanie było czynnikiem wpływającym na zmniejszenie stężenia obydw u badanych pierwiastków w roztworze glebo- wym. Wyniki analizy numerycznej roztw oru glebowego wykazały, że niezależnie od nawożenia dominującą formą miedzi w roztwo- rze glebowym były kompleksy metalo-organiczne. Ich udział w całkow itym stężeniu Cu w roztworze glebowym stanow ił od 76,5 do 85,2%. Pod względem malejącego udziału w roztworze glebowy m poszczególne formy miedzi można uszeregować następująco: kompleksy miedzi z materią organiczną >wolne jony Cu2+ >kompleksy miedzi z węglanami. Natomiast główną formą cynku w roztworze glebowym były wolne jony Zn2+, których udział w ogólnym stężeniu cynku w roztworze glebowym wynosił od 76,9 do 86,4%. Szereg malejącego udziału poszczególnych form cynku w roztworze glebowym przedstawia się następująco: wolne jony Zn2+ >kompleksy Zn z materią organiczną>kompleksy cynku z chlorkami >kompleksy z węglanami.
|
|---|
