| Summary: | Modaliteti finansiranja javnih medijskih servisa predmet su višedecenijske debate u našem društvu. Hronološko-preglednom i analitičkom metodom ovaj tekst ima za cilj da sintetizuje i analizira dosadašnje načine finansiranja ovdašnjih javnih medijskih servisa i njihovu finansijsku potentnost poredeći ih sa istim institucijama u regionu. Tekst objašnjava razliku između voljnosti pretplate i obaveznosti takse, finansiranje iz budžeta i od strane gledalaca i argumentovano poredi pozitivne i negativne aspekte ovih medijskih politika, dekonstruišući važeće mitove u ovoj sferi i njihovu kauzalnost i međuzavisnost. Tekst ukazuje na implikacije i uzročnost koje načini finansiranja imaju na nezavisnost javnih medijskih servisa, uređivačku politiku, profesionalizam novinara, slobodu izražavanja i zaštitu javnog interesa. Putem uporedne analize tekst dokazuje da modaliteti finansiranja ovdašnjih javnih medijskih servisa predstavljaju pogodno tlo za višedecenijski politički aktivizam ključnih aktera ovdašnje političke svakodnevnice. Ova analiza dokazuje da svaka vlast daje svoj doprinos politički ostrašćenom debatnom diskursu putem selektivne primene medijskih zakona, a opozicija i nevladin sektor to čine konstantnom kritikom uređivačkog koncepta Radio Televizije Srbije i Radio Televizije Vojvodine.
|
|---|
