Wuj Jankiel

• Main Author: Bożena Keff
• Format: Article
• Language: English
• Published: Institute of Slavic Studies, Polish Academy of Sciences 2014-06-01
• Series: Studia Litteraria et Historica
• Subjects: self-hatred; self-deprecation; respectable/non-respectable; Uncle Tom; identity; dominating group; minority group; condescension; authority
• Online Access: https://ispan.waw.pl/journals/index.php/slh/article/view/316

Uncle Jankiel The idea of Jewish self-hatred has been present in the humanities since the 1930s. The research on this subject has usually focused on Western Europe, especially German-speaking countries. The paper analyses Jewish self-hatred using examples from contemporary official discourse in Poland. Sander Gilman’s approach to Jewish self-hatred (1986) is used to interpret the examples. It seems that it is the alleged communism of the Jewish Poles which causes them being perceived as alien and different. If one condemns their communism, one can feel entitled to be a member of the Polish community; for the condemners, the communism appears “objective” and corresponding to their world-view. In fact, it seems to be more of a ritual act of subordination, yet another cover term to define Jewish guilt and their alienness. Previously, other issues performed this function: “Talmudicness”, ritual murder, host desecration, taking over the printed media, Bolshevism, capitalism, etc.   Wuj Jankiel Pojęcie żydowskiej samonienawiści funkcjonuje w humanistyce od lat trzydziestych XX wieku. Studia tego zjawiska dotyczyły zazwyczaj Europy zachodniej, a najbardziej terenów niemieckojęzycznych. Celem autorki jest wprowadzenie zjawiska żydowskiej samonienawiści na współczesnych polskich przykładach, w kontekście polskiej kultury aprobowanego, oficjalnego dyskursu. Odwołując się do psychoanalitycznego rozumienia terminu, jakie w swojej książce Jewish Self-Hatred rozwinął Sander Gilman, autorka twierdzi, że często we współczesnej ocenie osób, które publicznie identyfikują się jako Żydzi, tym, co dziś stanowi różnicę (difference) decydującą o obcości tego, co żydowskie (wobec tego co polskie), elementem, który stanowi „skazę”, jest „komunizm” Żydów. Potępianie go jest gestem, który pozwala na poczucie przynależności do wspólnoty polskiej. Potępiającym wydaje się on uzasadniony, „obiektywny” i zgodny z ich widzeniem świata. Jednak jest raczej rytualnym gestem podporządkowania, a egzorcyzmowany „komunizm” przodków jest tylko elementem historycznie wymiennym, kolejnym pseudonimem definiującym winę (jak talmudyczność, mord rytualny, męczenie hostii, opanowanie prasy, bolszewizm, kapitalizm etc., etc.) i nazywającym obcość.