ژئواکولوژی آتشفشان بیدخوان، جنوب شرق بردسیر کرمان

• Main Authors: سارا شیخ فخرالدینی, احمد عباس نژاد, سمیه ذهاب ناظوری
• Format: Article
• Language: fas
• Published: سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح 2013-02-01
• Series: اطلاعات جغرافیایی
• Subjects: ژئواکولوژی; آتشفشان بیدخوان; منطقه بردسیر; آتشفشان شناسی زیست محیطی
• Online Access: http://www.sepehr.org/article_26034_eaede6fedafe3a8dcf1d266f9755ab8b.pdf

آتشفشان خاموش بیدخوان یک استراتوولکان است که در فاصله 40 کیلومتری جنوبشرق بردسیر کرمان، در محدوده­ای به طول جغرافیایی ´25 و˚56 تا´30 و˚56 و عرض جغرافیایی 35 و˚29 تا´40 و˚29 ، با وسعت حدود 400 کیلومترمربع واقع شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی ژئواکولوژیکی این آتشفشان می­ باشد. بدین منظور ضمن معرفی علم ژئواکولوژی، ابتدا زمین­ شناسی و توپوگرافی این آتشفشان توضیح داده شده، سپس تأثیر این آتشفشان بر آب و هوا، آبشناسی و پوشش گیاهی منطقه تعیین شده است. در نهایت تأثیر آن بر زندگی انسان توجیه شده است. براساس این مطالعه، در اثر وجود این آتشفشان (به عنوان یک عارضه) میزان ریزش­ های جوّی سالانه حدود 13 میلیون مترمکعب افزایش و درجه حرارت متوسط سالانه حدود 4 درجه سانتیگراد کاهش یافته است. به تبع آن اقلیم منطقه تغییر کرده بطوریکه ضریب خشکی دومارتون از 15 به 28 رسیده است. به تبعیت از تغییر آب و هوای منطقه که از نوع افزایش بارش و کاهش تبخیر بوده است، شرایط برای شکل­ گیری یک دره پرآب و رودخانه نیمه ­دائمی زهکش­ کننده کالدرای این آتشفشان فراهم شده است. همچنین پوشش گیاهی محدوده مرتفع تشکیل دهنده آتشفشان انبوه­ تر شده است. این شرایط موجب استقرار چندین روستا در دره فوق شده که به علت فقدان سطوح هموار برای زراعت و وجود آب و هوای سرد تقریباً تنها کاشت درختان گردو را امکان ­پذیر ساخته و در کنار آن مراتع مناسب جهت چرای احشام در سطح مخروط آتشفشان را به وجود آورده است. لذا وجود این آتشفشان به عنوان یک عارضه بر امکان استقرار انسان، محل­های قابل استقرار و سبک زندگی انسان تأثیر گذاشته است.