تاثیر فوری اعمال ارتعاش کل بدن بر حداکثر قدرت ایزومتریک عضله دوسر بازویی در قدرت های مختلف انقباضی

• Main Authors: مسعود فکری راد, صدیقه سادات نعیمی, خسرو خادمی کلانتری, مهری قاسمی, علیرضا اکبرزاده باغبان
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2015-12-01
• Series: Ṭibb-i Tavānbakhshī
• Subjects: ارتعاش کل بدن; حداکثر نیروی انقباض ایزومتریک; عضله دو سر بازویی; بارخارجی; الکترومایوگرافی سطحی; دینامومتر
• Online Access: http://medrehab.sbmu.ac.ir/pdf_1100224_6154e2e7e999becfd28fcb23c051852e.html

مقدمه و اهداف امروزه ارتعاش کل بدن (WBV) بعنوان یک مدالیتی جدید ورزشی در بهبود عملکرد عصبی عضلانی بسیار مورد توجه محققین است ولی تاکنون اثرات اعمال فوری آن به صورت غیر مستقیم، همراه با اعمال مقادیر مختلف بار خارجی بر حداکثر میزان قدرت انقباض ایزومتریک (MVC) و فعالیت الکترومیوگرافی (EMG) عضلات اندام فوقانی مشخص نشده است. لذا هدف این مطالعه بررسی اثرات آن یارتعاش کل بدن بر حداکثر قدرت ایزومتریک و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات در اندام فوقانی، در قدرت های مختلف انقباض می باشد. مواد و روش ها عضله دو سر بازویی سمت غالب 15 نفر مرد جوان سالم بطورتصادفی در دو وضعیت بدون ارتعاش کل بدن و با ارتعاش کل بدن با فرکانس 50 هرتز و آمپلی تود پائین (4 میلی متر) به مدت 60 ثانیه (در دو مرحله 30 ثانیه ای و 20 ثانیه استراحت در بین دو مرحله) در 3 حالت بدون اعمال بار خارجی، با اعمال بار خارجی 10درصد MVC اولیه و 20درصد MVC اولیه در زاویه 90 درجه فلکشن آرنج و سوپینیشن ساعد، تحت انقباض ایزومتریک قرار گرفت و در حین انجام تمرینات و بلافاصله پس از تمرینات نیز فعالیت الکترومایوگرام آن در حین انجام MVC ثبت گردید. پس از ثبت پارمترهای میزان MVC، RMS ، و  FMED محاسبه و ثبت شدند. یافته ها کاربردWBVبدون اعمال بار خارجی باعث افزایش معنی دار میزان MVC عضله دو سر بازویی نسبت به حالت بدون ارتعاش و بدون بار خارجی( 006/0P=).   شد، درحالیکه کاربرد ارتعاش درحالت های اعمال بارخارجی 10درصد MVC و 20درصد MVC، با وجود افزایش در میزانMVC، دارای اختلاف معنی داری نسبت به حالت های مشابه بدون ارتعاش، نبودند. ازطرفی،کاربرد ارتعاش بدون اعمال بار خارجی سبب افزایش معنی دار میزانRMS عضله دو سربازویی گردید ( 001/0P=).  این وضعیت در حالت کاربرد ارتعاش با اعمال بار خارجی 20 درصد  MVCنیز صادق بوده است ( 032/0P=). میزان∆FMED نیز، هم در حالت با ارتعاش و هم در حالت بدون ارتعاش و با اعمال بار خارجی 20 درصد  MVC، نسبت به حالت بدون ارتعاش، با بار خارجی 10درصد MVC دارای اختلاف معنی داری بود و این میزان معنی داری در حالت با ارتعاش با 011/0P= ودر حالت بدون ارتعاش با 016/0P= مشهود بوده است. همچنین∆FMED در حالت با ارتعاش و با بار خارجی 20درصد MVCنسبت به حالت با ارتعاش و با بار خارجی 10 درصد MVC معنی دار بود ( 023/0P=). نتیجه گیری بنظر می رسد که اعمال یک جلسه WBV باعث افزایش آنیMVC وEMG عضله دوسر بازویی میگردد و اعمال بارهای خارجی 10 درصد و 20 درصد MVC همراه با ارتعاش، اگرچه در این مطالعه  باعث افزایش معنی دار نبودهاست اماسبب افزایش بیشتر MVC و EMG عضله می شود و اثر بار خارجی 20 درصدMVC در این افزایش بارزتر از 10 درصد MVC است .