اثربخشی دوازده هفته تمرینات حسی حرکتی بر درد، بهبود حس عمقی، قدرت عضلانی و کنترل پاسچر در مردان مبتلا به سندروم درد کشککی رانی: یک کارآزمایی بالینی تک سوکور تصادفی شده

• Main Authors: محمدرضا احمدی, علی یلفانی, فرزانه گندمی
• Format: Article
• Language: fas
• Published: Shahid Beheshti University of Medical Sciences 2021-03-01
• Series: Ṭibb-i Tavānbakhshī
• Subjects: سندروم درد کشککی رانی; قدرت عضلات چهارسررانی; قدرت عضلات آبداکتور ران; کنترل پاسچر; تمرینات حسی-حرکتی
• Online Access: http://medrehab.sbmu.ac.ir/article_1101042_fba12286b3ba4c0eff5a2dd4ca39ab09.pdf
• ISSN: 2251-8401; 2252-0414

<strong>مقدمه و اهداف</strong><br /> در بیماران با سندروم درد کشککی رانی اختلال در کنترل پاسچر گزارش شده است که دلایل آن درد، اختلال در حس عمقی و کاهش قدرت عضلانی می­ باشد. هدف مطالعه حاضر اثربخشی دوازده هفته تمرینات حسی-حرکتی بر درد، بهبود حس عمقی، قدرت عضلانی و کنترل پاسچر در مردان مبتلا به سندروم درد کشککی رانی است.<br /> <strong>مواد و روش­ ها</strong><br /> مطالعه نیمه­ تجربی حاضر شامل 32 نفر بیمار مبتلا به سندروم درد کشککی رانی است که به­ صورت تصادفی به دو گروه تجربی (16 نفر) و کنترل (16 نفر) تقسیم شدند. متغیرهای مورد نظر شامل درد، حس عمقی زاویه 20 و 60 درجه، قدرت عضلانی چهارسررانی و آبداکتور ران و کنترل پاسچر ایستا بود که قبل از مداخله و بعد از مداخله ارزیابی شد. برای ارزیابی کنترل پاسچر از دستگاه تعادل سنج بایودکس، درد با مقیاس VAS، حس عمقی با گونیامتر و قدرت عضلانی از دینامومتر دستی استفاده شد. گروه تجربی طی یک دوره دوازده-هفته ­ای، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 1 ساعت تمرینات حسی-حرکتی را انجام دادند و گروه کنترل طی این وهله زمانی تحت هیچ­ گونه مداخله درمانی قرار نگرفتند. برای تجزیه ­و­تحلیل داده­ ها از نرم ­افزار SPSS نسخه 21 و روش آماری کوواریانس استفاده شد. <br /> <strong>یافته­ ها</strong><br /> نتایج تجزیه ­و تحلیل داده­ها نشان می­دهد که گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از دوازده هفته تمرینات حسی-حرکتی بهبودی معناداری در کنترل پاسچر شاخص قدامی-خلفی (0/002=P)، شاخص داخلی–خارجی (0/001=P)، ثبات کلی (0/001=P)، کاهش درد (0/001=P)، بهبود حس عمقی 20 درجه (0/001=P)، حس عمقی 60 درجه (0/001=P) و قدرت عضلات چهارسررانی (0/002=P) و آبداکتور ران (0/0010=P) کسب کرده است.<br /> <strong>نتیجه­ گیری</strong><br /> تمرینات حسی-حرکتی به­ صورت معناداری به کاهش درد، بهبود حس عمقی، قدرت و کنترل پاسچر افراد مبتلا به سندروم درد کشککی رانی منجر شد؛ در نتیجه به نظر می­رسد که می­توان از این تمرینات به ­عنوان یک پروتکل درمانی جامع در بهبود اختلالات متعددی در بیماران با سندروم درد کشککی رانی بهره جست.