جغرافیاى اجتماعى و آسیب پذیرى از حوادث در توکیو
توزیع فضایى گروه هاى آسیب پذیرى در توکیو دقیقاً مشخص نیست. با این وجود همبستگى و ارتباط معنىدارى بین توزیع خانه هاى چوبى مستعد آسیب پذیرى در مقابل زلزله و اجتماعات قدیمى وجود دارد. یک مطالعه راهبردى در خصوص بد خانمان ها در توکیو نشان داد که بیشترین تعداد مردم بدون مسکن در نقاط محدودى از شهر هم...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح
2009-01-01
|
| Series: | اطلاعات جغرافیایی |
| Online Access: | http://www.sepehr.org/article_27485_175b0b30448c027ac872092f55d6bca4.pdf |
| id |
doaj-4eb2c50a862e4f22bbff6379c6d0ec50 |
|---|---|
| record_format |
Article |
| spelling |
doaj-4eb2c50a862e4f22bbff6379c6d0ec502020-11-24T23:13:10Zfasسازمان جغرافیایی نیروهای مسلحاطلاعات جغرافیایی2588-38602588-38792009-01-011768626427485جغرافیاى اجتماعى و آسیب پذیرى از حوادث در توکیومحمد سرگران قوی0کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتیتوزیع فضایى گروه هاى آسیب پذیرى در توکیو دقیقاً مشخص نیست. با این وجود همبستگى و ارتباط معنىدارى بین توزیع خانه هاى چوبى مستعد آسیب پذیرى در مقابل زلزله و اجتماعات قدیمى وجود دارد. یک مطالعه راهبردى در خصوص بد خانمان ها در توکیو نشان داد که بیشترین تعداد مردم بدون مسکن در نقاط محدودى از شهر همچون پارک ها، ایستگاه هاى راهآهن و حاشیه خاکریز رودخانه متمرکز شده اند. لازم به ذکر است که با توجه به استانداردهاى بین المللى تعداد اندکى بىخانمان در کشور ژاپن وجود دارد. ظهور و رشد جمعیت بىخانمان در توکیو واکنشى به عدم خوش اقبالى و رکود اقتصادى در صنایع کوچک مى باشد که به خاطر عدم نیاز به مهارت کافى و سادگى کار سابقاً تعداد زیادى از مهاجران روستایى را در شهر به خود جذب کرده بود. اگرچه برنامه ریزى منظم براى افزایش مشارکت مردم بىخانمان در فعالیت هایى براى کاهش و به حداقل رساندن خطرات و خسارات بلایا کارى ارزنده و از لحاظ تکنیکى قابل وصول مى باشد اما با مقاومت بسیارى از شهروندان ژاپنى مواجه شده است. این تحقیق در خصوص آسیب پذیرى اجتماعى در شهر توکیو مى باشد که ابتدا توسط یونو (1998) و ویسنر (1998) مورد بررسى قرار گرفته است. هدف این تحقیق دو موضوع مى باشد. نخست: آنکه قصد دارد نشان دهد که آسیب پذیرى از حوادث، الگوهاى فضایى خاصى را در توکیو به نمایش درآورده است. روایى (1994) چنین استنتاج مى کند که عوامل اجتماعى از حوادث تأثیر مى پذیرند و در اثر حوادث شکل مى گیرند. بنابراین در توکیو ما شاهد آن هستیم که ساختار اجتماعى و فضایى در شهر متأثر از الگوى آسیب پذیرى از حوادث مى باشد. دوماً: این تحقیق مقدمه اى براى توصیف و توزیع فضایى بىخانمان ها در توکیو مى باشد که به عنوان گام اولیه جهت تحلیل عمومى همبستگى اجتماعى به سبب آسیبپ ذیرى شهرى انجام گرفته است. جهت تقویت این موضوع، ابتدا یک دید اجمالى تاریخى در خصوص سیر تکاملى اجتماعى توکیو انجام گردیده است.http://www.sepehr.org/article_27485_175b0b30448c027ac872092f55d6bca4.pdf |
| collection |
DOAJ |
| language |
fas |
| format |
Article |
| sources |
DOAJ |
| author |
محمد سرگران قوی |
| spellingShingle |
محمد سرگران قوی جغرافیاى اجتماعى و آسیب پذیرى از حوادث در توکیو اطلاعات جغرافیایی |
| author_facet |
محمد سرگران قوی |
| author_sort |
محمد سرگران قوی |
| title |
جغرافیاى اجتماعى و آسیب پذیرى از حوادث در توکیو |
| title_short |
جغرافیاى اجتماعى و آسیب پذیرى از حوادث در توکیو |
| title_full |
جغرافیاى اجتماعى و آسیب پذیرى از حوادث در توکیو |
| title_fullStr |
جغرافیاى اجتماعى و آسیب پذیرى از حوادث در توکیو |
| title_full_unstemmed |
جغرافیاى اجتماعى و آسیب پذیرى از حوادث در توکیو |
| title_sort |
جغرافیاى اجتماعى و آسیب پذیرى از حوادث در توکیو |
| publisher |
سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح |
| series |
اطلاعات جغرافیایی |
| issn |
2588-3860 2588-3879 |
| publishDate |
2009-01-01 |
| description |
توزیع فضایى گروه هاى آسیب پذیرى در توکیو دقیقاً مشخص نیست. با این وجود همبستگى و ارتباط معنىدارى بین توزیع خانه هاى چوبى مستعد آسیب پذیرى در مقابل زلزله و اجتماعات قدیمى وجود دارد. یک مطالعه راهبردى در خصوص بد خانمان ها در توکیو نشان داد که بیشترین تعداد مردم بدون مسکن در نقاط محدودى از شهر همچون پارک ها، ایستگاه هاى راهآهن و حاشیه خاکریز رودخانه متمرکز شده اند. لازم به ذکر است که با توجه به استانداردهاى بین المللى تعداد اندکى بىخانمان در کشور ژاپن وجود دارد. ظهور و رشد جمعیت بىخانمان در توکیو واکنشى به عدم خوش اقبالى و رکود اقتصادى در صنایع کوچک مى باشد که به خاطر عدم نیاز به مهارت کافى و سادگى کار سابقاً تعداد زیادى از مهاجران روستایى را در شهر به خود جذب کرده بود. اگرچه برنامه ریزى منظم براى افزایش مشارکت مردم بىخانمان در فعالیت هایى براى کاهش و به حداقل رساندن خطرات و خسارات بلایا کارى ارزنده و از لحاظ تکنیکى قابل وصول مى باشد اما با مقاومت بسیارى از شهروندان ژاپنى مواجه شده است. این تحقیق در خصوص آسیب پذیرى اجتماعى در شهر توکیو مى باشد که ابتدا توسط یونو (1998) و ویسنر (1998) مورد بررسى قرار گرفته است. هدف این تحقیق دو موضوع مى باشد.
نخست: آنکه قصد دارد نشان دهد که آسیب پذیرى از حوادث، الگوهاى فضایى خاصى را در توکیو به نمایش درآورده است. روایى (1994) چنین استنتاج مى کند که عوامل اجتماعى از حوادث تأثیر مى پذیرند و در اثر حوادث شکل مى گیرند. بنابراین در توکیو ما شاهد آن هستیم که ساختار اجتماعى و فضایى در شهر متأثر از الگوى آسیب پذیرى از حوادث مى باشد.
دوماً: این تحقیق مقدمه اى براى توصیف و توزیع فضایى بىخانمان ها در توکیو مى باشد که به عنوان گام اولیه جهت تحلیل عمومى همبستگى اجتماعى به سبب آسیبپ ذیرى شهرى انجام گرفته است. جهت تقویت این موضوع، ابتدا یک دید اجمالى تاریخى در خصوص سیر تکاملى اجتماعى توکیو انجام گردیده است. |
| url |
http://www.sepehr.org/article_27485_175b0b30448c027ac872092f55d6bca4.pdf |
| work_keys_str_mv |
AT mḥmdsrgrạnqwy jgẖrạfyạyạjtmạʿywậsybpdẖyryạzḥwạdtẖdrtwḵyw |
| _version_ |
1725599019049156608 |