| Summary: | Model cyklu życia obszaru turystycznego (TALC) Richarda Butlera proponuje określony obraz jakościowych zmian liczebności turystów N na tym obszarze w miarę upływu czasu i zachodzących tam równocześnie procesów środowiskowo – społeczno – ekonomicznych. Zmiany N aż do osiągnięcia stagnacji mają następować według krzywej esowatej. Taki przebieg otrzymany został w modelu TALC przy założeniu, że populacja turystów rozwija się na tym etapie zgodnie z modelem logistycznym, zaczerpniętym z ekologii. Celem tej pracy było przypomnienie własności modelu logistycznego i ekologicznych założeń leżących u jego podstaw oraz pewnych konsekwencji wkomponowania modelu logistycznego do modelu TALC. Podjęto także próbę powiązania innych aspektów TALC z ekologią. W szczególności powołano się na wykres prawej strony równania logistycznego modelu TALC w funkcji N z naniesionymi fazami ewolucji obszaru turystycznego, który przypomina, że najbardziej atrakcyjny jest obszar pierwotny tzn. gdy N jest małe, gdyż cechuje się on największym wzrostem populacji turystów liczonym per capita. Według tego wykresu wraz ze wzrostem N zachodzi liniowy spadek atrakcyjności mimo wprowadzanych zgodnie ze scenariuszem modelu TALC inwestycji, tzn. nie odwracają one tego trendu. Ten sam diagram może posłużyć do pokazania niektórych elementarnych różnic pomiędzy ekoturystyką i turystyką masową. Poruszono też kwestie regulacji populacji, w tym gęstościowo -zależnej samoregulacji, efekt Allee, pojęcie pojemności środowiska oraz strategii r i K. Wskazano także, że w modelowaniu populacji turystów pomocne mogą być doświadczenia zdobyte na polu modelowania populacji w ekologii.
|
|---|
