بررسی اثر بازخورد خودکنترلی و اضطراب صفتی بر یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی و اضطراب صفتی بر یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت در دانش‌آموزان پسر دبیرستانی بود. بدین‌منظور، 80 آزمودنی به روش دردسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از "پرسش‌نامۀ اضطراب صفتی ـ حالتی اشپیل برگر" (1983) استفاده شد. آزمودنی‌ها براساس نتا...
| Main Authors: | , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | fas |
| Published: |
Sport Sciences Research Institute
2017-10-01
|
| Series: | مطالعات روان‌شناسی ورزشی |
| Subjects: | |
| Online Access: | http://spsyj.ssrc.ac.ir/article_1066_9e758b387080205ad5089edb4219aa9c.pdf |
| Summary: | هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی و اضطراب صفتی بر یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت در دانش‌آموزان پسر دبیرستانی بود. بدین‌منظور، 80 آزمودنی به روش دردسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از "پرسش‌نامۀ اضطراب صفتی ـ حالتی اشپیل برگر" (1983) استفاده شد. آزمودنی‌ها براساس نتایج پرسش‌نامه به دو گروه اضطراب (کم یا زیاد) و براساس نوع بازخورد به دو گروه (خودکنترل یا جفت‌شده) تقسیم شدند. اطلاعات با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس موردبررسی قرار گرفت. یافته‌های مرحلۀ یادگیری در عامل اضطراب و بازخورد متفاوت می‌باشد و آزمودنی‌های گروه بازخورد خودکنترلی با اضطراب صفتی کم نسبت به سایر گروه‌ها اجرای بهتری را از خود نشان داده‌اند. به‌نظر می‌رسد که هنگام ارائۀ بازخورد خودکنترلی، توجه به سطح اضطراب صفتی از اهمیت خاصی برخوردار است؛ بنابراین، اجرای پژوهش‌های بیشتر در‌این‌زمینه توصیه می‌شود. |
|---|---|
| ISSN: | 2345-2978 2538-1504 |