| Summary: | W artykule podjęto próbę naszkicowania debaty w dziedzinie bioetyki dotyczącej pojęcia osoby. Wstępnie przedstawiono trzy rozumienia problemu: koncepcję osoby w filozofii naturalistycznej, we współczesnym komunitaryzmie i w jednym ze stanowisk humanistycznych. Analiza tych propozycjo prowadzi do wniosku, że osoba postrzegana jest jako byt empiryczny i psychologiczny lub jako wolny, tworzący siebie podmiot. Stwierdzenie to prowadzi do dalszych badań. W celu uniknięcia pewnego dualizmu w percepcji osoby zakorzenionego we wskazanych wyżej stanowiskach rozwinięte zostaje podejście personalistyczne. Podkreśla się w nim, że osobę należy rozumieć jako niepodzielną całość, łączącą w sobie jaźń – subiektywny aspekt osoby, z naturalno-cielesną stroną, która jest obiektywnym aspektem bytu ludzkiego. W ujęciu personalistycznym osoba jawi się jako wcielona subiektywność utworzona przez akt osobowego istnienia. W artykule takie rozumienie osoby przedstawione jest jako istotne dla rozwiązywania złożonych problemów bioetycznych.
|
|---|
