IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?
Od 2000. godine, dva velika politička bloka dominiraju partijskim sistemom Hrvatske: konzervativni, okupljen oko Hrvatske demokratske zajednice, odnosno levo-liberalni, okupljen oko Socijaldemokratske partije. Dinamika odnosa ove dve grupacije ukazuje na to da se osnovni politički rascep nalazi na l...
Main Author: | |
---|---|
Format: | Article |
Language: | deu |
Published: |
Institute for Political Studies, Belgrade
2020-08-01
|
Series: | Srpska Politička Misao |
Online Access: | http://dx.doi.org/10.22182/spm.6822020.8 |
id |
doaj-2df54807cd8e4ff6ac87b8ef6ccff88c |
---|---|
record_format |
Article |
spelling |
doaj-2df54807cd8e4ff6ac87b8ef6ccff88c2021-04-21T17:57:45ZdeuInstitute for Political Studies, BelgradeSrpska Politička Misao0354-59892020-08-01682/202018320410.22182/spm.6822020.8IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?Dejan BursacOd 2000. godine, dva velika politička bloka dominiraju partijskim sistemom Hrvatske: konzervativni, okupljen oko Hrvatske demokratske zajednice, odnosno levo-liberalni, okupljen oko Socijaldemokratske partije. Dinamika odnosa ove dve grupacije ukazuje na to da se osnovni politički rascep nalazi na liniji podele levice i desnice. Treće opcije su s vremena na vreme uspevale da na kratak rok predstave izazov bipartizmu i ostvare relativno dobre izborne rezultate. Međutim, srednjoročno, upliv trećih aktera je do sada uvek bio neuspešan i brzo bi se utapao u dominantnu bipolarnu podelu, te je sistem ostajao stabilno dvopartijski. Tome je značajno doprineo i slab uspeh populističke desnice, budući da je dominantni HDZ, zahvaljujući svom nacionalističkom nasleđu, uspešno pokrivao i taj deo ideološkog spektra, zauzimajući paralelno pozicije etablirane stranke desnog centra i populističko-nacionalističkog pokreta, tako predupređujući razvoj održive antielitističke opcije. Predsednički izbori 2019/2020. godine signalizirali su promenu: po prvi put desni izazivač (u ovom slučaju nezavisni kandidat Miroslav Škoro) uspeva da osvoji preko dvadeset procenata glasova, te efektivno podeli glasove desnice i izazove disrupciju u do tada relativno stabilnom dualnom takmičenju. Škoro je rezultat gradio kako na dugotrajnoj potrazi dela hrvatskih glasača za trećom opcijom, tako i na nizu manjih nacionalističkih i populističkih stranaka i pokreta prisutnih u hrvatskoj politici poslednjih godina. Uspeh na predsedničkim izborima i posebno reakcija njegovih birača, koji se po svoj prilici nisu utopili u bipartijsku podelu u drugom krugu izbora, signalizira promenu dinamike čitavog partijskog sistema, moguće već na parlamentarnim izborima koji će biti održani u julu 2020. godine.http://dx.doi.org/10.22182/spm.6822020.8 |
collection |
DOAJ |
language |
deu |
format |
Article |
sources |
DOAJ |
author |
Dejan Bursac |
spellingShingle |
Dejan Bursac IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA? Srpska Politička Misao |
author_facet |
Dejan Bursac |
author_sort |
Dejan Bursac |
title |
IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA? |
title_short |
IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA? |
title_full |
IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA? |
title_fullStr |
IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA? |
title_full_unstemmed |
IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA? |
title_sort |
izbori u hrvatskoj 2020: kraj dvopartizma? |
publisher |
Institute for Political Studies, Belgrade |
series |
Srpska Politička Misao |
issn |
0354-5989 |
publishDate |
2020-08-01 |
description |
Od 2000. godine, dva velika politička bloka dominiraju partijskim sistemom Hrvatske: konzervativni, okupljen oko Hrvatske demokratske zajednice, odnosno levo-liberalni, okupljen oko Socijaldemokratske partije. Dinamika odnosa ove dve grupacije ukazuje na to da se osnovni politički rascep nalazi na liniji podele levice i desnice. Treće opcije su s vremena na vreme uspevale da na kratak rok predstave izazov bipartizmu i ostvare relativno dobre izborne rezultate. Međutim, srednjoročno, upliv trećih aktera je do sada uvek bio neuspešan i brzo bi se utapao u dominantnu bipolarnu podelu, te je sistem ostajao stabilno dvopartijski. Tome je značajno doprineo i slab uspeh populističke desnice, budući da je dominantni HDZ, zahvaljujući svom nacionalističkom nasleđu, uspešno pokrivao i taj deo ideološkog spektra, zauzimajući paralelno pozicije etablirane stranke desnog centra i populističko-nacionalističkog pokreta, tako predupređujući razvoj održive antielitističke opcije. Predsednički izbori 2019/2020. godine signalizirali su promenu: po prvi put desni izazivač (u ovom slučaju nezavisni kandidat Miroslav Škoro) uspeva da osvoji preko dvadeset procenata glasova, te efektivno podeli glasove desnice i izazove disrupciju u do tada relativno stabilnom dualnom takmičenju. Škoro je rezultat gradio kako na dugotrajnoj potrazi dela hrvatskih glasača za trećom opcijom, tako i na nizu manjih nacionalističkih i populističkih stranaka i pokreta prisutnih u hrvatskoj politici poslednjih godina. Uspeh na predsedničkim izborima i posebno reakcija njegovih birača, koji se po svoj prilici nisu utopili u bipartijsku podelu u drugom krugu izbora, signalizira promenu dinamike čitavog partijskog sistema, moguće već na parlamentarnim izborima koji će biti održani u julu 2020. godine. |
url |
http://dx.doi.org/10.22182/spm.6822020.8 |
work_keys_str_mv |
AT dejanbursac izboriuhrvatskoj2020krajdvopartizma |
_version_ |
1721515634383126528 |