IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?

Od 2000. godine, dva velika politička bloka dominiraju partijskim sistemom Hrvatske: konzervativni, okupljen oko Hrvatske demokratske zajednice, odnosno levo-liberalni, okupljen oko Socijaldemokratske partije. Dinamika odnosa ove dve grupacije ukazuje na to da se osnovni politički rascep nalazi na l...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Dejan Bursac
Format: Article
Language:deu
Published: Institute for Political Studies, Belgrade 2020-08-01
Series:Srpska Politička Misao
Online Access:http://dx.doi.org/10.22182/spm.6822020.8
id doaj-2df54807cd8e4ff6ac87b8ef6ccff88c
record_format Article
spelling doaj-2df54807cd8e4ff6ac87b8ef6ccff88c2021-04-21T17:57:45ZdeuInstitute for Political Studies, BelgradeSrpska Politička Misao0354-59892020-08-01682/202018320410.22182/spm.6822020.8IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?Dejan BursacOd 2000. godine, dva velika politička bloka dominiraju partijskim sistemom Hrvatske: konzervativni, okupljen oko Hrvatske demokratske zajednice, odnosno levo-liberalni, okupljen oko Socijaldemokratske partije. Dinamika odnosa ove dve grupacije ukazuje na to da se osnovni politički rascep nalazi na liniji podele levice i desnice. Treće opcije su s vremena na vreme uspevale da na kratak rok predstave izazov bipartizmu i ostvare relativno dobre izborne rezultate. Međutim, srednjoročno, upliv trećih aktera je do sada uvek bio neuspešan i brzo bi se utapao u dominantnu bipolarnu podelu, te je sistem ostajao stabilno dvopartijski. Tome je značajno doprineo i slab uspeh populističke desnice, budući da je dominantni HDZ, zahvaljujući svom nacionalističkom nasleđu, uspešno pokrivao i taj deo ideološkog spektra, zauzimajući paralelno pozicije etablirane stranke desnog centra i populističko-nacionalističkog pokreta, tako predupređujući razvoj održive antielitističke opcije. Predsednički izbori 2019/2020. godine signalizirali su promenu: po prvi put desni izazivač (u ovom slučaju nezavisni kandidat Miroslav Škoro) uspeva da osvoji preko dvadeset procenata glasova, te efektivno podeli glasove desnice i izazove disrupciju u do tada relativno stabilnom dualnom takmičenju. Škoro je rezultat gradio kako na dugotrajnoj potrazi dela hrvatskih glasača za trećom opcijom, tako i na nizu manjih nacionalističkih i populističkih stranaka i pokreta prisutnih u hrvatskoj politici poslednjih godina. Uspeh na predsedničkim izborima i posebno reakcija njegovih birača, koji se po svoj prilici nisu utopili u bipartijsku podelu u drugom krugu izbora, signalizira promenu dinamike čitavog partijskog sistema, moguće već na parlamentarnim izborima koji će biti održani u julu 2020. godine.http://dx.doi.org/10.22182/spm.6822020.8
collection DOAJ
language deu
format Article
sources DOAJ
author Dejan Bursac
spellingShingle Dejan Bursac
IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?
Srpska Politička Misao
author_facet Dejan Bursac
author_sort Dejan Bursac
title IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?
title_short IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?
title_full IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?
title_fullStr IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?
title_full_unstemmed IZBORI U HRVATSKOJ 2020: KRAJ DVOPARTIZMA?
title_sort izbori u hrvatskoj 2020: kraj dvopartizma?
publisher Institute for Political Studies, Belgrade
series Srpska Politička Misao
issn 0354-5989
publishDate 2020-08-01
description Od 2000. godine, dva velika politička bloka dominiraju partijskim sistemom Hrvatske: konzervativni, okupljen oko Hrvatske demokratske zajednice, odnosno levo-liberalni, okupljen oko Socijaldemokratske partije. Dinamika odnosa ove dve grupacije ukazuje na to da se osnovni politički rascep nalazi na liniji podele levice i desnice. Treće opcije su s vremena na vreme uspevale da na kratak rok predstave izazov bipartizmu i ostvare relativno dobre izborne rezultate. Međutim, srednjoročno, upliv trećih aktera je do sada uvek bio neuspešan i brzo bi se utapao u dominantnu bipolarnu podelu, te je sistem ostajao stabilno dvopartijski. Tome je značajno doprineo i slab uspeh populističke desnice, budući da je dominantni HDZ, zahvaljujući svom nacionalističkom nasleđu, uspešno pokrivao i taj deo ideološkog spektra, zauzimajući paralelno pozicije etablirane stranke desnog centra i populističko-nacionalističkog pokreta, tako predupređujući razvoj održive antielitističke opcije. Predsednički izbori 2019/2020. godine signalizirali su promenu: po prvi put desni izazivač (u ovom slučaju nezavisni kandidat Miroslav Škoro) uspeva da osvoji preko dvadeset procenata glasova, te efektivno podeli glasove desnice i izazove disrupciju u do tada relativno stabilnom dualnom takmičenju. Škoro je rezultat gradio kako na dugotrajnoj potrazi dela hrvatskih glasača za trećom opcijom, tako i na nizu manjih nacionalističkih i populističkih stranaka i pokreta prisutnih u hrvatskoj politici poslednjih godina. Uspeh na predsedničkim izborima i posebno reakcija njegovih birača, koji se po svoj prilici nisu utopili u bipartijsku podelu u drugom krugu izbora, signalizira promenu dinamike čitavog partijskog sistema, moguće već na parlamentarnim izborima koji će biti održani u julu 2020. godine.
url http://dx.doi.org/10.22182/spm.6822020.8
work_keys_str_mv AT dejanbursac izboriuhrvatskoj2020krajdvopartizma
_version_ 1721515634383126528